Primo voto Szczucka, secundo voto Szatkowska (1890-1968), powieściopisarka, publicystka (zob. biogram: PSB, t. 14 oraz WPPiBL, t. 4). Podczas II wojny światowej zaangażowana w działalność konspiracyjną, m.in. w 1940 r. współzałożycielka tajnej organizacji społeczno-katolickiej Front Odrodzenia Polski, w 1942 r. współtworzyła Komitet Pomocy Żydom, przekształcony następnie w Radę Pomocy Żydom „Żegota”. Redagowała pisma podziemne: „Polska żyje” i „Orlęta” (1939-1941) oraz „Prawda” (1942-1943). We wrześniu 1943 r. przypadkowo aresztowana pod fałszywym nazwiskiem Zofia Śliwińska, z materiałami obciążającymi, została wywieziona do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie przeszła ostry tyfus brzuszny. Po ustaleniu tożsamości w kwietniu 1944 r. przewieziono ją do więzienia na ul. Daniłowiczowskiej w Warszawie, później trafiła na Pawiak. W wyniku działań Delegatury Rządu Polskiego została zwolniona z więzienia 28 lipca 1944 r. Podczas powstania warszawskiego, które spędziła w Warszawie, pisała artykuły do „Biuletynu Informacyjnego” oraz „Barykady Powiśla”. Po upadku powstania przebywała w Krakowie, później w Częstochowie, w czerwcu 1945 r. wróciła do Warszawy. W sierpniu 1945 r. wyjechała wraz z córką do Sztokholmu i Londynu w misji Polskiego Czerwonego Krzyża. W latach 1945-1956 mieszkała w Anglii. Przed przybyciem Zofii Kossak do Anglii na łamach „Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza” (z 28 sierpnia 1945 r.) ukazał się artykuł pt. Z. Kossak-Szczucka pisze o Oświęcimiu. W przypisie od redakcji do tego tekstu czytamy: „Z. Kossak-Szczucka, jak się dowiadujemy, pracowała ostatnio w Warszawie jako sekretarka osobista p. Bolesława Bieruta”. Edytorka książki Zofii Kossak Na emigracji (Warszawa 1998, s. 14) Mirosława Pałaszewska pisała: „Kto wymyślił tę rewelację, nie wiadomo. Wiadomo jednak, jak «przychylne» nastawienie emigracji jej czekało po tej fantastycznej informacji. Polacy w Londynie tworzyli solidarny front przeciwko ustaleniom Jałty, w tym samym byli przeciwni rządowi warszawskiemu. Fakt posiadania legalnego paszportu wydanego przez nowe władze w Polsce odebrano jako efekt współpracy pisarki z tymi władzami. To ona jako pierwsza przybyła do Anglii z paszportem, podczas gdy tysiące Polaków przekraczało granicę nielegalnie. […] Po przybyciu do Londynu Zofia Kossak wygłosiła kilka odczytów. Już 14 września 1945 r. na spotkaniu zorganizowanym przez Związek Polskich Pisarzy Katolickich w sali «Ogniska Polskiego» mówiła na temat postawy psychicznej społeczeństwa polskiego w czasie wojny i okupacji”.