(1916–1997), syn hrabiego Michała Krasińskiego (1883–1939) i Anny Marii Czartoryskiej (1890–1981); publicysta, tłumacz, redaktor. W czasie II wojny światowej podporucznik 77. Pułku Piechoty AK, dowódca trzeciej kompanii Uderzeniowych Batalionów Kadrowych, dwukrotnie ranny w walkach partyzanckich na Wileńszczyźnie i Nowogródczyźnie, m.in. brał udział w walce o Wilno w ramach akcji „Ostra Brama”. Po wojnie związany z grupą „Dziś i Jutro”, środowisko to opuścił po 1956 r. W latach sześćdziesiątych członek zespołu redakcyjnego i publicysta miesięcznika „Więź” w Warszawie. Tłumacz pism Emmanuela Mouniera, reaktor serii książkowej Biblioteka „Więzi”. W latach 1978–1983 był członkiem Zespołu Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”, współautor raportów „DiP”. Był dwukrotnie żonaty – z Barbarą Pniewską oraz od 1965 r. z Ewą Koenig, tłumaczką z języka angielskiego.