(1887–1955), dziennikarz, tłumacz. Studiował na politechnice we Lwowie. W latach 1919–1934 zajmował stanowisko attaché prasowego Ambasady RP w Londynie, będąc jednocześnie od 1924 r. korespondentem „Kuriera Warszawskiego”, a później brytyjskiej Exchange Telegraph Company i Agencji Telegraficznej Express. Kilka tygodni przed wybuchem II wojny światowej należał do organizatorów polskiej sekcji Radia BBC w Londynie. W czasie wojny zajmował się propagowaniem spraw Polski na tere- nie Anglii, będąc autorem kilkunastu słuchowisk radiowych oraz wygłaszając około czterystu publicznych odczytów w różnych miastach Wielkiej Brytanii. Po wojnie pozostał na emigracji, w 1949 r. uzyskał obywatelstwo brytyjskie. Wydał m.in. Sam na sam z Mackiewiczem o Mackiewiczu (wywiad rzekę ze Stanisławem Mackiewiczem, Londyn 1941), Can Russia survive? An examination of the facts and figures of Soviet reality (London 1952); tłumaczył na język angielski autorów polskich, m.in.: Zofii Kossak The Blaze (Pożoga, London 1927), Mariana Hemara Poor man’s miracle. A play in five acts (Cud biednych ludzi. Sztuka w pięciu aktach, London 1943), Stefana Korbońskiego Fighting Warsaw. The story of the Polish underground state 1939–1945 (W imieniu Rzeczypospolitej, London–New York 1956). W Dzienniku Lechonia pojawia się także w kontekście prac przekładowych: „przez cztery godziny dyskutowałem z Czarnomskim przekład Ameryki” (J. Lechoń, Dziennik, dz. cyt., t. 3, notatka z 4 stycznia 1955 r., s. 537); przedmiotem tłumaczenia był esej Lechonia na tematy amerykańskie zatytułowany Aut Caesar aut nihil [druk: „Wiadomości” 1954, nr 45–47 (449–451) z 7, 14 i 21 listopada; wyd. osob.: Londyn 1955]. Czarnomski występował prawdopodobnie w charakterze konsultanta, opublikowany już po śmierci Lechonia przekład podpisany jest bowiem przez Clarka Millsa (właśc. Clarka McBurneya), a zatytułowany American Transformations (New York 1959).