(1893–1920), ksiądz, kapelan Wojska Polskiego, prefekt szkół warszawskich. Był synem Adama Skorupki h. Ślepowron, wywodzącego się ze szlachty zaściankowej, zamieszkującej okolice Drohiczyna; poległ 14 sierpnia 1920 r. w bitwie pod Ossowem na przedpolach Warszawy. Jego śmierć stała się symbolem Bitwy Warszawskiej, przez środowiska endeckie nazwanej „cudem nad Wisłą”.