(1893-1920), ksiądz, kapelan Wojska Polskiego, prefekt szkół warszawskich. Był synem Adama Ślepowron-Skorupki, wywodzącego się ze szlachty zaściankowej (herbu Ślepowron-Korwin), zamieszkującej okolice Drohiczyna; poległ 14 VIII 1920 r. w bitwie pod Ossowem na przedpolach Warszawy. Śmierć ks. Skorupki została wykreowana na jedną ze składowych legendy „cudu nad Wisłą”.