(1894-1944), polityk, pułkownik, podczas I wojny światowej w Legionach Polskich, od 1917 w POW na Ukrainie i w Rosji. W latach dwudziestych był attaché wojskowym w Paryżu i w Brukseli (1922-1923), w 1926 współorganizator przewrotu majowego, bliski współpracownik J. Piłsudskiego, w latach 1926-1930 szef jego kancelarii. Od 1930 do 1939 najpierw wiceminister spraw zagranicznych, a od 1932 minister. W 1934 r. podpisał polsko-niemiecką deklarację o niestosowaniu przemocy, opowiadał się za ograniczonym zbliżeniem z Niemcami. W 1938 r. w wyniku jego polityki przyłączono Zaolzie do Polski. Nie zgodził się jednak na żądanie Niemiec włączenia Gdańska do Rzeszy oraz na wyznaczenie eksterytorialnego korytarza komunikacyjnego dla Niemców przez Pomorze do Prus Wschodnich. We wrześniu 1939 r. przedostał się do Rumunii, gdzie został internowany.