Rycerz Horian Twarzykrzyw
Postać z dramatu Łóżko; w wersji I także jako Kolejarz III.
Błędny osobnik, rycerz trzywialny, kochliwy, płomienny, skory do bitki, honorowy. Człowiek 400 letni, cudownie zabalsamowany, raczej młody.
Fragmenty z tym bytem 10
Szablony użycia 163
- … Mleko.
- …A potem wrzuciliśmy ją do piekielnej kadzi i bul, bul, bul…
- …Kadzi?
- (broniąc Cesarza podbiega wyciągając miecz i grożąc Rolasowi) Broń się! Niech żyje Cesarz! (nagle miecz pęka na dwie połowy)
- (cicho do Cesarza) Nie mogę.
- (do Cesarza i Hrabiego) No to co? Może siupniemy? Ach, żeby ten mój upadek widziała piękna Andromeda! Nigdy bym sobie nie przebaczył, a ona z wieży by skoczyła.
- (do Draba III-go) Nie tykać mnie! Lepiej wbij sztylet w moją pierś!
- (do Hrabiego Felixa) Co robimy, szefie?
- (do Hrabiego) …A potem pan Hrabia…
- (do Kolejarza I, grzecznie) Pańskie ciało powinno leżeć w grobie, a nie przynależeć do zawodowych związków.
- (do Mesje Rolasa proszącym głosem) Pogładzić!…
- (do Mesje Rolasa) Ja tam nie bałem się nikogo. Wciąż szukałem ludzkiego mięsa. O boże, jak pięknie panowie pachną. Precz z szaszłykiem. Wolałbym pański pośladek z ryżem, lub sosik z tych Drabów.
- (do Rolasa) To aluzja? Pan nas tak obraża, że już bardziej obrazić nie można. Gdybym tak miał rękawicę… to bym cisnął ją…
- (do siebie) Wszyscy stają się tacy sami. Barometr spada. Stąd stan nasz podenerwowania. Każdy z nas chce się schronić w ramionach mamy. Powrót do Natury.
- (głośniej) Mówię a niech to świnia połknie. Z tym dramatycznym, pełnym wyrazu oczekiwania, narzuconym nam przez autora, przepra szam pana dyrektora Rolasa.
- (groźnie) Nie będzie?
- (kontynuuje do Rolasa) …Gdybym tak miał rękawicę, to bym ją panu cisnął w tę jego hotelową twarz!
- (który, cały czas tkwi w zbroi nieruchomo przy drzwiach z popielniczką) Można już wyjść?
- (lekko pijanym głosem) Spóźniłem się wrócić do zbroi! Lecz cóż miałem robić na dachu ! Źle napisana sztuka, autor pozbawił mnie tekstu, poszedłem więc na chwilkę do garderoby. Nigdy się nie spóźniam, zawsze udaje mi się przed końcem burzy zdążyć z powrotem. Inspicjent mnie zawsze zawiadamia silniejszym grzmotem. Lecz dzisiaj, magnetofon był słabiej nastawiony, lub drzwi od sceny zamknięte!. Bardzo państwa przepraszam! (do publiczności)
- (milczy)
- (mściwie) …Boże, żebym miał żelazne majtki… albo lub mizerykordię!
- (nagle) Dziurkaczem!
- (nagle) Ja chcę do Andromedy! (zaczyna cicho szlochać)
- (nieruchomo) A niech to świnia połknie. Dłużej nie mogę.
- (obrażony) Wówczas nie było, mój panie, spadochronów….
- (patrząc na bilet) Pokój 124? To tu?
- (patrząc na leżące pod ścianą portrety) Co to za portrety?
- (pieszczotliwie) …Pogładzić rycerza! Rycerz dobry, rycerz dobrze się sprawuje, rycerz nie chce do mamy…
- (podnosząc głowę) Pani coś mówiła?
- (przestając walczyć) To ja spałem 4000 lat?
- (przestraszony podskakuje na krześle) Aaaaa! Ale mnie pani wystraszyła! Już nie to serce co kiedyś. Człowiek ma nadwątlone nerwy. Serenady już dawno mi przeszły.
- (przez sen – martwiąc się) ….Nie trzeba! Będzie kuleć…
- (rozglądając się) Hotelik porządny, coś jakby zajazd. Tylko, że brak pięknej Andromedy. Już nóg nie czuję. Człowiek tak jakoś wytrząsa z myśli w tych cholernych XXXXXXXXX pociągach. Wciąż du, du, du – du, du, du. Kiedyś, jak się jeździło na koniu było o wiele lepiej. Koń ciszej rżał, niż te straszne lokomotywy. A gdy zagwiżdże to-to w tunelu, aż gęsia skórka. I potem dziwią się, że człowiek niemuzykalny. Że na koncerty nie chodzi i radio wyłącza. (podnosząc latarnię) Hej, jest tu kto? (cisza) Jest tu kto
- (rozgoryczony) Rycerskość! Phy! Owszem, ale nie lubię dziś mężczyzn w zbrojach! Pacyfizm! Walka o pokój! Kobietom podobają się młodzieńcy w jakichś człapakach, szlafrokach, piżamach, w slipach. Kulturyści, czy inni krzyżacy. Kiedyś to były czasy! Panie miały więcej fantazji… Weźmy naprzykład takie żelazne majtki… czy pas cnoty.
- (rozpaczliwie rzucając się pomiędzy Draba III a hrabiego) Nie, nie! Nie trzeba! On woli sam!
- (śpiąc) …W basztę ją, tę kanalię!
- (spoglądając na dyr. Rolasa) Przyjechaliśmy jakby tu, i baba siedziała w kadzi…
- (szczękając zębami) Dotknąłem ciała.
- (szeptem do Hrabiego) Widocznie była jakaś wysepka, albo spał na pęcherzu i go unosiła unosiło.
- (uciekając) Już idę, tylko płaszcz założę.
- (w bitewnym zapale intonuje rycerską pieśń)
- (w przestrachu cofając się) …A zresztą! (macha ręką) Na co mi to! Lekarz zabronił mi się denerwować.
- (wskazuje głową na łóżko) To… pani?
- (z wyrzutem) Koledzy się zapominają.
- (zasłaniając oczy) A kysz!
- (zdenerwowany do Draba I) Milczeć! Milczeć!
- (zgrzytając zębami) To osądzi publiczność! Dla pani ten akt jest aktem ostatnim! Za chwilę pani akt będzie się tarzać we krwi!
- (zrywa się, bije się jak goryl w piersi i ryczy. Krąży niczym lew po klatce, z miecza robi sobie ogon)
- A może jakieś orzeszki? Lubię kontemplować na deszczu.
- A ten trzeci?
- A to ci heca! A zacna Andromeda, której serce ofiarowałem?
- A udział w zyskach… będzie?
- A więc tu z popielniczką, a tam bez. Tu będą karmić, a tam?
- A, rzeczywiście. No to już nie chcę do pięknej Andromedy. Chcę do mamyyy! (płacze)
- Ach, to co innego.
- Acha. I co robić?
- Babsztyl!
- błędny rycerzu
- Cały drżę jak osika. Nie, gorzej. Jak wagon bez resorów.
- Co ma do tego związek?
- Co przy wejściu?
- DALEKI GŁOS RYCERZAX Biją, oh wkoło mnie. Jasno jak w dzień. Chryste!
- Drobiazg. Mogę jeszcze raz.
- Hm. Może to i ciekawe. Jakaś wreszcie zmiana horyzontów. A co w perspektywie?
- Horian Twarzykrzyw
- Horiana
- I co tam, w tym waszym „muzeum”?
- I co teraz?
- I co?
- I dym z ust, tak? Niby ząbków się nie myło!
- I niby tak sobie przetrwałem?
- Ja? Oszalał pan? Teraz? W czasie burzy?
- Jak ja?
- Jak miesięczny…
- Jak pan śmiesz tak mówić o mojej przyłbicy?!!. …Ach, gdyby to słyszała piękna Andromeda… zemdlałaby! (półgłosem zwraca się do Hrabiego i Cesarza) …Zatkało mnie z powodu jego bezczelności.
- Jak panom nie wstyd spać razem! ze sobą, wam, przedstawicielom państwowej kolei . Żeby jeszcze jacyś artyści, a to zdrowi ludzie! Pan stary człowiek, śpi z młodym, który może być pańskim synem i jeszcze czyni to z kolejarzem. Deprawuje go pan na moim łóżku.
- Jak to? Ja błędny rycerz stać przy drzwiach z popielniczką? Nie licuje!
- KOLEJARZ III (nagle zaniepokojony) Tu ktoś jest? (zagląda pod łóżko i dostrzega 2 pary butów. Do siebie) O, to niebezpieczne! Miej się na baczności. Ten hotel pachnie mi jakoś niesamowicie. (podnosi latarnię. Patrzy na łóżko, zrywa się, ucieka, wolno wraca)
- KOLEJARZ III (z pogróżką) Co? Związek?
- KOLEJARZ III Pani Madame?
- KOLEJARZ III Przedziurkować ją na rzeszoto!
- KOLEJARZ III Przedziurkować!
- KOLEJARZ III Skądś znam te rysy! Podobny do mego dziada, co zginął pod Kulataraxem.
- Kolejarz III
- Kolejarza III
- Łóżko?
- Mówi pan to przy świadkach?
- Mówię o ogniu bitewnym. Naprzód, panie Hrabio. Na białą broń.! t
- Nie mam forsy. Ale mam miecz, to mogę pani ten jej tysiąc posiekać na kawałki.
- Nie mam.
- Nie obudziła mnie i straciła posadę. Jestem rycerzem zrujnowanym. Same zgliszcza. Komu potrzebny w XX w. rycerz. ?
- Nie widzę poprostu związku, aby nasz związek mógł indagować w związku z prywatnym życiem rycerza.
- Nie, panią .
- Nie, studiuję.
- Niech będzie.
- Niech ci będzie, madame Kristina. Oto proszę banknot.
- Niech tam będzie katar czy Katharsis. (Kicha)
- Niech tam będzie Katharsis.
- Niestety!
- Nikogo nie widać, choć daleko jakby pociąg się przesuwał.
- No dobrze. Zgadzam się. Tylko przydałoby się coś do czytania. Jakaś gazeta.
- No tak, tam gdzie lokomotywy napełniają.
- No to może coś ze sobą do jedzenia?
- No to wybieram hotel. Ale tak mówiąc między nami Polakami, to z tym budzeniem to skandal.
- No, no, niech no piękna Andromeda trzyma rączki przy sobie. Komu stara szelma, a komu stary konduktor kolei państwowej – szelmutko. Nie po to kończyłem szkołę, aby byle kto mnie klepał. Jeszcze biedę klepać, rozumiem, ale mnie? Kolejarza.
- No, stać.
- O awansie? A na co ja mogę, z przeproszeniem awansować, będąc piorunochronem?
- Ocho. (zaczyna trzepać pościel)
- Oj, siła! Siła!!!
- On nie oszalał. On rzeczywiście chce do mamy.
- Pani żartuje z rycerza. Człowiek ma nadwątlone nerwy. Serenady i żarty już dawno mi przeszły.
- Pani żartuje. Wolne żarty, moja mała. Mam tysiąc i to w jednym banknocie.
- Panie Horianie
- Panie Horianie!
- Panowie śpią na moim miejscu. Oto bilet.
- Phy! I pogarda dla studiów!
- Pod Kulataraxem.
- Podglądać w kąpieli? E, nie. To nie my. W pociągach nie ma łazienek. Chyba, że się pani kąpała pod zbiornikiem.
- Pomysł całkiem dobry. (rycerz zaczyna walczyć ułamkiem miecza ze swoim cieniem na ścianie, demolując lekko pokój)
- Przydałaby się kiełbasa.
- Ręką nie, ale mieczem chyba można.
- RYCERZ (mściwie) (Do Draba III-go) Popamiętasz ty mnie, pachołku! (odwraca się w stronę łóżka) No to, hej siup! Cesarz z racji stanowiska ma pierwszeństwo.
- RYCERZ (nagle ryczy)
- RYCERZ (pytająco milczy)
- RYCERZ (walcząc) Waszmość żartujesz.
- RYCERZ (znów ryczy)
- RYCERZ Bykiem rycerza?! (rozgoryczony) Moi panowie! Nie upadłem tak nisko, by być waszym torreadorem. Wolę już podnosić podnieść to prześcieradło.
- RYCERZ Stać i co?
- RYCERZ (obrażony) …No wie pan! Po co?
- Rycerz
- Rycerz Horian – Twarzy Krzyw (Kolejarz III) TwarzyKrzyw
- Rycerz Horian – TwarzyKrzyw
- Rycerz Horian Twarzy Krzyw
- Rycerz Horian Twarzy Krzyw Twarzykrzyw 1 (Kolejarz III)
- rycerza
- rycerza Horiana Twarzykrzywa
- rycerzu
- Same wygody: Łóżko z kobietą. (spogląda na Madame Kristinę) Ona jakoś dziwnie pachnie kolejarskim dymem. (zbliża się i wyraźnie szuka źródła zapachu) Podchodzi do Madame Kristiny)
- Siedząc na łóżku, wydało mi się przed chwilą, że od pani jedzie dymem.
- Szukam jednej baby. Przepraszam, pani. Nie obudziła mnie i spóźniłem się pod Grunwald. Teraz znam Grunwald z filmu, i to z nienajlepszej kopii.
- Tak jest, panie reżyserze. Powtarzaliśmy z Madame Kristiną naszą pantomimę.
- Tak. Napasła się naszą krwią.
- Tak. Rozumiem pana. No to do roboty. A co z mieczem?
- To brzydka sprawa. Udusił się śpiąc pod kołdrą w hotelu , a potem przygnieciono go innym klientem. (nagle Kolejarz III zaczyna się badawczo przyglądać Madame Kristinie) Tak mi się wydaje, jakbyśmy się skądś znali.
- To może być gazeta przeciwdeszczowa. Zresztą ja mam tarczę…
- To może być przecież przeciwdeszczowe jedzenie! Zresztą mam tarczę, powtarzam.
- To niewiarygodne! I jego też nie obudziła Madame Kristina?
- To prawda. I kluczyk można było zgubić…
- To wszystko przez ten barometr!
- To żadna obraza, proszę pani. Pamiętam jak jedna Amerykanka po pijanemu kąpała się pod zbiornikiem. Wychodziła z podróżnego kufra, i wmawiała w nas, że wychodzi „z muszli jak Venus”. Tylko, że kufer w żadnym wypadku nie przypominał muszli. Miał hotelowe naklejki. (ziewa) Ale prawda, spać mi się chce. Miałem dzisiaj taki dziwny sen, że byłem rycerzem i wówczas ktoś nagle pociąg zahamował. Ach, gdyby tak dalej sobie pośnić!
- Trzepać mieczem dywany? Drzewo na opał?! Dobrze, że mój hufiec tego nie słyszy, nie mówiąc o pannie Andromedzie. (podchodzi do poduszki i zaczyna ją mieczem trzepać)
- Twarda bestia. Niech ci będzie.
- Twarzykrzyw
- van HORIAN TWARZYKRZYW
- W jakich zyskach? Chodzi o giełdę?
- W zbroi?
- Walczyć z piorunami! Przecież to don Kichoteria!
- Widać chmury. Idą tak nisko, że za chwilę nie będzie nic widać!!
- Wówczas, moja panno, nie było ani portierów, ani portier w oknach. To wymysł XX wieku. Ech! A jakie miecze były! Ciach i głowa zlatuje! Dziś, to ci panowie w piżamach zamiast mieczy używają wiecznych piór. Pojedynkują się na łamach prasy. Ech, czasy! I katów nie ma, a tylko sami fryzjerzy.
- Wyleciała mi szczęka w tej zbroi. Tyle godzin bez sztucznej szczęki. Mój boże… (wraca do krzesła) Oj, ciężkie życie rycerza bez szczęki w dzisiejszych czasach. Stać z popielniczką, też nie przyjemność! Gdyby tak choć mieczem poigrać, głowy wrogów ciąć, jakiś pojedynek stoczyć. Nic! Militarna nędza. Bicepsy mi z kości same złażą!
- Wyraźnie wydało mi się, gdy kładłem się i dotknąłem pani ciało, że od pani jedzie dymem.
- Z popielniczką?
- Zabiliśmy ją, gdyż przez nią jesteśmy arystokratycznymi bankrutami. Na czas nie obudziła. Ohydna! Jeszcze kapelusza kapelana chciała… Tfy!