Drab I (Łóżko)
Postać z dramatu Łóżko.
Fragmenty z tym bytem 9
Szablony użycia 107
- … To przez nogę…
- (chichocząc) Przed-hotelem! ale tam jest czysto. Zamiotłem. (salutuje) Hi, hi, hi.
- (do Draba II-go) Widzi mi się, że z lewego łoża.
- (do Draba II) Im się coś w nocy śniło. Widać wspominają dobre czasy.
- (do Draba II) Jak on dziwnie nazywa te spółdzielcze ogródki!…..
- (do Draba II) Papą! Aby nie zamokło. (do Rolasa) Hrabia chorował na nerki.
- (do Draba II) Piorunochron jej trza.
- (do Draba III-go) Co on chce naprężać?
- (do dyr. Rolasa) Znałem jednego Noego przed wojną. Miał sklep z rękawiczkami, przy mojej ulicy.
- (do Hrabiego) Szybciej, panie Hrabio!
- (do Mesje Rolasa kłaniając się) Mesje, barometr spada.
- (do siebie) To przez nogę.
- (dobitniej) Mesje Rolas. Barometr spada! (kłania się)
- (filozoficznie) …Pamiętam…
- (głupio) …przed-szkole…
- (groźnie) Pan tu ma jeszcze coś do powiedzenia?
- (na znak Mesje Rolasa) (zbliżając się z pogróżką w głosie do hrabiego Feliksa) Pan coś mówił?
- (nadsłuchując) Nie słyszę.
- (niechętnie, patrząc w ziemię i krygując się) E, tam! Dawno i nieprawda! Jeden plus jeden równa się dwa. A uniwersytet wystarczy, że widać z hotelowych okien.
- (ocierając pot z czoła) Nie puszcza, panie!
- (podsłuchując) Kto gra?
- (postękując i nakładając mundur hrabiego) Prawda to, prawda. Nie żartujemy, psia jucha… Dziś własność wspólna, hotelowa można by rzec. Teraz zamienimy się na role. My będziemy hrabią, cesarzem i rycerzem, a panowie wulgarnymi drabami. Życie bywa zmienne jak w teatrze. Fortuna kołem się toczy.
- (przerażony) Aaaa! Mamusieńku!
- (przysłuchując się rozmowie, zbliża się) Pan coś mówił o naszej hotelowej służbie?
- (salutując) Kiełbasę zjedliśmy 5 lat temu. Ale został wąż pożarniczy. Jego Hotelowa Eminencjo!
- (smutno) Hej, siup…
- (spokojnie) Jaki tam magnetyzer? Burza id zie, panie. Może ona i magnetyzer.
- (szeptem) W piersiach widać mu dyszy.
- (tajemniczo) Coś jakby umarłym było tu czuć…
- (tłumacząc się) Przykryliśmy papą…
- (uspakajając, z groźbą) No, no, no!
- (wskazując na Cesarza) O! Znów miał „pośmiertny dreszcz rozkoszy”! Noga mu poszła.
- (wstając) Właśnie. U nas są nawet 3 krowy w oborze. To od starca? Dziękuję! (siada)
- (wyciągając nóż) Pan mnie wołał, Mesje Rolas?
- (wzdychając) Inne już czasy!
- (z rezygnacją) Niech będzie siup!
- (z rezygnacją) Niech będzie siup.
- (zbliżając się) Barometr spadł zupełnie.
- (zbliżając się) Co pan mówił?
- (zbliżając się) Pan wołał?
- A gont? Gontem… nie mógł pokryć?
- A jednej babie u nas, to zawsze się śniło, że jeździ na miotle.
- A licho wie! Ja nic nie wiem, panie. Ja nic nie widziałem, ale pan Casso, ten z administracji, jak robi remanenty na Nowy Rok, to czasami przykleja, żeby nie zginęła.
- A licho wie. Ja nic nie wiem, panie. Ja nic nie widziałem, ale pan Casso z administracji, jak robi remanenty na Nowy Rok, to czasem przykleja, żeby nie zginęło.
- A może go połaskotać?
- A u nas, to u nas chciał piorun rozłupać. Wziął siekierę.
- Acha. (uspokojony odchodzi)
- Bo pan tak obejdzie człowieka w kółko, że człowiek nie wie już co krzyczeć.
- DRAB I …Prawda, że to pańskie…
- DRAB I (podaje Cesarzowi szklankę wody)
- DRAB I (postękując z wysiłku, z przekonaniem ) Oj, dojdzie!
- DRAB I Ale mógł…
- DRAB I Będzie użytek.
- DRAB I Hej, siup!
- DRAB I Mówiłem, że księgowy obywatel Casso kołdry kleił, a pan mi nie wierzył. Ten stary materialista!…
- DRAB I Nie puszcza!
- DRAB I Stać.
- DRAB I W hotelu?
- DRAB I Zdejm mu pan tylko buty, to go siupniemy. Nie może przecież trup zajmować hotelowego łóżka!
- Drab I
- Draba I
- Draba I-go
- Dziękuję. (kłania się i odchodzi chowając nóż)
- E, tam! Aż dziw bierze skąd to przeczucie! Została sprzątaczką.
- Fe!
- Fronczak
- I dach nad hotelem!
- I-go
- Indyka też można przeczyścić, tylko trza go przedmuchać. O, tak! (pokazuje to, dmuchając w dłoń i bulgocąc). Pamiętam jak staremu Tomaszowi stanęła kość w gardle, to żeśmy musieli go łaskotać. Wyśmiał ją z siebie.
- Jeszcze nie leży, ale spadł.
- Kamienie żółciowe?
- Kogo?
- Mógł na szosie pracować.
- Może to był kot?
- Można by tym pociąg wysadzić w powietrze, a co dopiero starca!
- Niby człowiek, tylko twarz jakaś taka niedzisiejsza, bo w zbroi.
- Niby jak? Cały pancerny. Nie udźwigniesz.
- Niby ta krowa?
- Niebo jak brudna pościel.
- No, cesarza!
- No, hej siup. Siupnęło mu się. A tyle już wytrzymał!
- No, to siup!
- No, to siup?
- ocierając pot z czoła Nie puszcza, panie!
- Oj, może.
- Oj, spaliło na śmierć.
- Ot, czasy!
- Pan hrabia spał jak kłoda przeszło dwa lata.
- Panie boy,
- Pewnikiem miała tam ryby…
- Potem będzie pan narzekał. Tu nie ma lekarza.
- Prawda. U nas jak ksią dz sekretarz…
- Przecież leżał w łużku rozłożony, jak byk.
- przerażony Aaaa! Mamusiczku!
- Starzec będzie u nas pracować, a my za to starcowi damy sztuczną szczękę z nylonu. Ktoś u nas kiedyś zostawił na stoliczku…
- Tak się mówi, Mesje Rolas. (akcentuje dobitnie te słowa)
- Tak. Zbyt mądrzy to my nie jesteśmy. Ale mamy inne zalety, proszę panienki. Ha, ha!
- Teraz to lekko idzie. Widać zapomniał przykleić.
- To w ostateczności.
- Trzeba starca uziemnić.
- W takich mundurkach?!
- Widać pęcherz miał chory.
- Widać przyrosła!
- Widać przyrosło.
- Wieczne odpoczywanie racz mu dać panie.
- Wisi na ścianie.
- Znów jakby XXXXXXXXXX drygnął!…