Drab II (Łóżko)
Postać z dramatu Łóżko.
Fragmenty z tym bytem 8
Szablony użycia 101
- … To niech pan włoży okulary.
- (czupurnie) Biorę, bo co?!
- (do Cesarza) Nie powtarzaj pan po nas.
- (do Cesarza) No to ruszaj się, Cesarzu!
- (do Draba I i III-go) Nie mieli widać wówczas uli.
- (do Draba I) (podchodząc) A może w piersiach mu gra?
- (do Draba I) Przed kim on odpowiada? No, podpowiedz mu!
- (do Draba I) Zostaw go. On zwarjował.
- (do Draba I) Może bańki?
- (do dyrektora) To co, hej siup?
- (dyndając nogami) A mojej babie, to zawsze się śni przed snem, kronika filmowa.
- (groźnie) Co?
- (kameralnie) Pamiętam, jak mnie strzykało przed I wojną. Łuna była na niebie od zachodu słońca, a mnie strzykało. A p ogoda jak drut.
- (kiwając głową) A u nas jedna poszła do lekarza i mówiła, że w jeziorach ją łamie.
- (kiwając głową) Prawda. Prawda. Gada jak ksiądz.
- (kłaniając się) Samo.
- (mierząc mundur cesarza) A wisiorków tych, to pan ponaczepiał ponaczepiał pan jak na choince. (pobrzękuje medalami) Te krzyże też jak z odpustu. Nie lepiej jeden, a porządny? Taki choćby i cmentarny?
- (obelżywie za Rolasem) Ważniak! Siłę w głosie to on ma! ale, gdyby tak na rękę chciał się spróbować…
- (patrząc w gazetę) Znów pełno wypadków na kolei. Babę zabili.
- (płacząc) Prawda. Pamiętam jak Macieja trzepnęło, to nie było po co go oddawać.
- (ponuro) …To przez nogę.
- (ponuro) To tylko burza nadchodzi. Mówiłem.
- (przekonywająco) Dentysta też może.
- (rezolutnie) A u nas tam, jak piorun babę naelektryzuje, to baba krzyczy.
- (siedząc i obserwując) Poślinić trza.
- (ubierając się i czesząc włosy i przeglądając się w lusterku) A u nas to jeden zatkał się kluskami.
- (w natchnieniu) On mówi jak święty Cyryl!
- (z wyrzutem) Zaraz: kogo?
- A jakże. Piorun, i to jaki! Z wierzby wyskoczył!
- A k to go tam wie. Pioruna nie rozkręcisz.
- A może go siupnąć?
- A pajęczyny. Ostatnio przez korytarz przedzieraliśmy się z ogrodowymi nożycami. Uff. Jeszcze pamiętam te chaszcze w hotelowych korytarzach.
- A tak. Wybuchła. Jeszcze jaka! To moje strzykanie było ostrzeżeniem!
- Ale go zmogło. Piorunująca dawka!
- Babą?
- Barometr zleciał według rozkazu, mesje.
- Bierzcie za rogi…
- Bierze za rogi
- Co niektórych pali na węgiel drzewny.
- Dawaj.
- Dawno spalona. Deficyt, gości nie ma, trzeba czymś opalać. Boizerie wyginają się od wilgoci. Na szybach mgła. W szafach pajęczyny.
- do Draba III) Co on chce naprężać
- DRAB II A niby kto?
- DRAB II Dureń!
- Drab II
- DRAB II (ciągnąc kołdrę) Coś jakby puszczało….
- Draba II
- Draba II-go
- Dureń!
- Ech, ta hotelowa służba! Dzisiaj!!
- Farsa, nie farsa. Zwlec go trza.
- Fronczak! Nie denerwuj mienia, bo wiesz, że jak dam w kinol… (do mesje Rolasa) On chodził do szkoły specjalnej, panie poruczniku. Nie ma co się dziwić!
- Gdzie tam! Czarno-biała! psiakrew.
- I co?
- I co? Zgasił?
- Jak pan chcesz, mnie wszystko jedno.
- Jest tylko rycyna.
- Już 10 lat było.
- Kowalski
- Maciejowa.
- Mój Boże, 12 lat spał!
- Może dlatego tak mało gości?
- Może od sąsiadów.
- Można mu brodę zgolić. Masz scyzoryk?
- Na piorunochrony?
- Na ziemię, to znaczy na podłogę.
- Niby my?
- Niby, ja?
- Nie puszcza i już.
- Nie puszcza.
- Nie. Baba miała reumatyzm, ale w stawach. Wysławiać się nie umiała.
- Nie. Indyk.
- Niebo zaciągnęło się.
- Niech Cesarz go puści, bo damy Cesarzowi w szczękę.
- Niechaj będzie.
- Nikogo. Tylko burza idzie, mówię.
- No to cyk i spróbujmy.
- No to cyk! Spróbujmy.
- No, mógł się z nim XXXXXXXXX rozstać. Ja też sobie wypraszam, proszę pana.
- No, pracą proszę. Mówiłem.
- O boju wiem? Tak z tego wynika. Wernyhorę też podobno strzykało.
- ocierając pot Nie puszcza i już.
- Panie, a czy my coś mówimy? Czy pan coś słyszał? Jak trzeba podnieść, to trzeba! Społecznie, też się robi. Nawet z kapą.
- Panie, goły jest zawsze gołym. Znam z doświadczenia. Mówiąc szczerze, nigdy nie podejrzewałem pana o podobne perwersje. (znacząco) Chłopczyki, co?
- Panie, taki on i hrabia, a siusiał do umywalki.
- Piorun też, ale potem.
- Potem pracowałem na służbie u wielmożnego pana.
- Przy wojsku. W kazernie.
- Sam dowcipy opowiadał?
- Sędziwy ojciec jest rybakiem? A karpie ojciec łapie? Znałem jednego co wpuszczał…
- Szkoda sztyletu! Wal go pan bykiem.
- Także do Hrabiego Przez pierwszy rok Madame Kristina zapomniała dzwonić, tak minęło kilkanaście lat, a potem jak umarła, to też już nie dzwoniła. I pan spał rok za roczkiem i dopiero dzisiaj… zupełnie przypadkowo… bez chęci perwersji, o którą nas pan podejrzewa odkryliśmy pańskie ciało, ciało pana Hrabiego, myśląc, że kapa jest przyklejona, bo nie puszczała.
- To przez nogę.
- To, siup!
- Trzymać popielniczkę.
- W takiej chwili o marmoladach mówią! Arystokracja!
- Widać ma dychawicę.
- Widać sam. Rtęć wyskoczyła z niego!
- Widać, nie.
- z rezygnacją Nie puszcza.
- Zastój.