Drab III (Łóżko)
Postać z dramatu Łóżko.
Fragmenty z tym bytem 8
Szablony użycia 113
- …Prawda, oj, prawda…
- …Widać taki u niego kancelaryjny zwyczaj!
- (cofa się na miejsce) Acha.
- (do Draba I-go) Mięśnie!
- (do Draba I) Fronczak, przed kim odpowiada , no?
- (do Draba I) Fronczak, przed kim on odpowiada, no?
- (do Draba II-go) Ma rację. Widziałem jak podnosili faceta na ołówku. Przyjechał kiedyś taki do naszej klasy i kazał się podnosić! Wetknęli mu ołówek pod stopy, a on kazał tylko nam wciągać powietrze. Mediak, czy co?!
- (do siedzących Draba II-go i I-go) A ja tam Magdzie wpuszczałem karpie pod pierzynę. Śmiała się i nic…
- (groźnie podnosi się)
- (groźnie się poruszył) Czego?
- (groźnie się zbliżając) Nooooo!
- (groźnie zbliżając się do hrabiego) To może połaskotać!
- (kłania się) …Więc dumny odchodzę. (odchodzi)
- (kontynuując) A u nas, to jednemu co noc się śniło, że gasił stodołę.
- (kręcąc głową) Trzeba będzie.
- (nagle zainteresowany przerywa tualetę) …Chłop?
- (piórkiem otrzepując Cesarza z kurzu) Jakby drgnął!
- (przerywając mu, zbliża się) Barometr spada coraz bardziej.
- (przestraszony) (Żegnając się) Myślałem, że znów ktoś.
- (spoglądając obrażony na hrabiego) Ha! Do umywalki!
- (usiłując się wcisnąć w zbroję rycerza) …Ma tych blach jak w starym piecyku. Tylko rury brak i drzwiczek (zwraca się do Rycerza) A gdzie ta kratka wentylacyjna na twarz?
- (walczy zasapany) Pan żartujesz! (mściwie) 400 lat temu zapadłeś w swój sen komiczny, błędny rycerzu, a nie obudzony przez którąś tam prapraprababkę naszej telefonistki, Madame Krystiny także Krystiny, dziś przypadkiem zostałeś odkryty w zacnym tym łożu.
- (wyciągając ze zbroi węgielki) To może schować te węgielki na zimę do palenia w piecu?
- (wycierając oczy, wzruszony) Oj, ponieśli.
- (zdenerwowany) A kto, dentysta?
- A mówiłem, że niedługo będzie koniec świata. Na niebie były srogie znaki i dymem wiało.
- A może jeszcze raz?
- A może tak go rozkręcić? Reperowałem kiedyś kolanka w umywalkach. Trzeba tylko klucz i w mig go roztrajbujesz.
- A no! Bez piorunochronu, to nawet stodoła się spali! Pamiętam jak trzasnęło w wygódkę, to nie było co zbierać!
- Albo od małpy!… Pamiętam…
- Ale rachunek, to mu Mesje Rolas – zasoli…
- Będzie pan stać.
- Było ze dwa roki nazad.
- Chodził. Ale co mu tam RURATY, i harmaty by mu już nic nie pomogły, tak go smyrgnęła.
- Co nie licuje?
- Do grobu odszedł. Biedny stary Tymon.
- do Mesje Rolasa Ale to pan reprezentuje hotel!
- dobry człowieku
- DRAB III (milczy)
- DRAB III Pańskie czasy czy moje czasy, co za różnica. Dziś własność wspólna. Hotelowa, można by rzec.
- DRAB III Popiół. Z popiołu powstałeś i w popiół się obrócisz.
- DRAB III To u pana chrapie ta astma w piersiach! Widzisz go, Hrabia! a siusiał do umywalki! Mówiłem leczyć się…
- DRAB III A może mu trochę z twarzy zdjąć?
- Drab III
- Draba II
- Draba III
- Draba III-go
- Drabowi III
- E, tam! A u nas też jeden umarł ze śmiechu.
- E. Tam! Bujda! U nas to jeden gospodarz pokrył stodołę podaniami, które pisał do województwa.
- Gdzie tam duży, mesje Rolas. Takie chuchro. To był dentysta. Byk się nazywał tylko na nazwisko. Taki studencik, przyjechał do nas leczyć krowom zęby. Ze starej młockarni zrobił fotel dentystyczny i plombował krowom zęby. …Ale siłę to w sobie miał! Siła, panie!!
- Hrabia pisze pamiątniki. Hrabia literat?
- I odszedł.
- III-go
- Ja tam wolę telewizję.
- Jak brukowce.
- Jak miałem wkręcać, kiedy wówczas nie było elektryczności.
- Jak wiewiórkę piorun trafi, to skacze z wierzby i nie patrzy, czy kto idzie.
- Jedyne łóżko, które zostało w hotelu.
- kochasiu
- Kolorowa?
- Kołdra się rozłazi!
- Kto?
- licząc na palcach Było ze dwa roki nazad…
- Ma rację. Widziałem jak podnosili faceta na ołówku. Przyjechał kiedyś taki do naszej klasy i kazał się podnosić! Wetknęli mu ołówek pod stopy, a on kazał tylko nam wciągnąć powietrze. Mediak, czy co?!
- Mam tylko w kuferku kabel hebel.
- Mesje Rolas nie lubi takich żartów.
- Mięśnie!
- Milczeć. Nie narzekać!
- Mówiłem, że przykleili. Ten GASSo z administracji to nic, tylko kleił. Nawet drzwi zakleił, żeby nie wynieśli.
- Myślałem, że chłop, to by go można było stuknąć łopatą w plecy.
- nadsłuchując Ile ważył?
- Niby tak.
- Niby tak. Zawsze uważałem, że nasze materace mumifikują. Pluskwy to latami u nas żyją.
- Niby ten ogon.
- Nie ścierałem.
- Nie znam całej jego rodziny, ale zabierał i sprzedawał. Każdej jednej takiej znajomej dawał żarówkę.
- Nie, panie Kierowniku. Ostatni raz byłem tam jakieś 50 lat temu.
- Nie.
- Nie. Po prostu dawał.
- Nie. Poprostu pęcherz miał chory.
- Niech się starzec nie denerwuje, bo starca szlag trafi.
- No tak, ale nam rozchodzi się przede wszystkim o pana. Hoch!
- No to jak trza, to trza, tylko trzeba ją podnieść…
- No to niech będzie hej siup.
- No to siup!
- No to siup.
- No, ale jego brzuch cały w kurzu.
- No, łóżko nie puszcza!
- No, łóżko nie puszcza.
- No, siła krowę za rogi trzymać! Ryczała, klęła, a jak ogonem starego Tymona zaprawiła, lata nie doczekał, a odchodząc mówił, że to bicz boży!
- No, z hełmem. Cesarz mógł się rozstać, nie?
- Pan znów żartuje.
- Przejęła je rewolucja.
- Przepraszam… w proch.
- Pulweryzator? To chyba coś od fryzjera.
- Rozchodowywałem. Syn pana Kierownika je zabierał.
- Sam dym walił z pieca starej cegielni w Srokowie.
- Sterczymy już tak trzy doby bez ruchu.
- Szczera prawda panie. To stary hotel i ma swoje tradycje. Pamiętam, że czytałem w starych księgach o panu.
- Tam byłem jakieś 30 lat temu.
- To może otrzepać Cesarza z kurzu?
- W zbroi stać i trzymać popielniczkę. A po czwartej papu, siusiu i spać.
- Widać nie. Ale masę odpowiedniej korespondencji w tej sprawie otrzymywał.
- Widać przykleili, żeby nie XXXXXXX zginęła.
- Widać przykleili, żeby nie zginęła.
- Widać taki u niego kancelaryjny zwyczaj.
- Widać, nie.
- Właśnie?
- wzdychając Tak, z kapą było ciężko. I dopiero: hej siup…
- Z jakiego tam chłopa! Chłopy to idą sobie za stodołę! Z baby.!
- Zginęła w katastrofie lotniczej?
- Zgoda, siupałem – ale na pańskie wyraźne życzenie. Pan tu jest szefem przedsiębiorstwa.