Matka ("Przemiana 1999")
Fragmenty z tym bytem 8
![18. [scena 18]](/storage/fragments/2387.png)
![20. [scena 20]](/storage/fragments/2389.png)
![EPILOG 23. [Epilog scena 24]](/storage/fragments/2393.png)
![EPILOG 26. [Epilog/ Scena 25]](/storage/fragments/2394.png)
![18. [scena 18]](/storage/fragments/2418.png)
![20. [scena 20]](/storage/fragments/2420.png)
![Epilog 23. [scena 23]](/storage/fragments/2423.png)
![Epilog 24. [scena 24]](/storage/fragments/2424.png)
Szablony użycia 27
- (gorliwie) To nic, nic! On jest już całkiem zdrów! Na pewno! Zaręczam! Przesilenie minęło! Poznaję po tych bandażach! Spuchły, widzi pan dyrektor! Wszędzie odstają – to znaczy, że trzeba je zdjąć! Że już są niepotrzebne! Greta! Nożyczki!
- (zza ściany) On się źle czuje, panie dyrektorze! Inaczej już by panu dawno odpowiedział! Gregor! Odpowiedz panu dyrektorowi „dzień dobry”. To nieładnie tak milczeć, kiedy ktoś się z tobą wita!
- A co najbardziej?
- A żebyś wiedział! Ja! Ja! (chwyta się za lewą pierś) Tu, w sercu! A ona teraz śmie... Słyszałeś, co ona powiedziała?
- Ach, weź, zaprzestań! Ty... ty ciągle tylko te liczby! Liczby! Czy ty w ogóle coś czujesz? (Matka chwyta się za lewą pierś) Tu, w sercu?
- Ani się waż tak o niej mówić!
- Gregor! Gregor!
- Idź, przynieś mi coś do jedzenia! I zrób głośniej!
- jako matka
- Krople... W torebce...
- Mama
- Mamo
- Matce
- Matka
- Matkę
- Matki
- Mówiłam panu, że on już wyzdrowiał!
- Na miłość boską! Co się z tobą dzieje?! Dzwonię na komórkę, a tam jakaś kobieta mówi mi, że numer jest niewłaściwy! Też coś! Mówię jej, że jako matka bardzo dobrze wiem, jaki jest właściwy numer do mojego dziecka! A ta dalej, w kółko, że numer niewłaściwy, zdzira jedna! (rozgląda się po kuchni) Jak ty tu żyjesz, syneczku! Jak zwierzę! Więc dzwonię do dyrektora Banku, a on: że już u nich nie pracujesz, bo musiałeś się zwolnić z powodu choroby! Wyobrażasz sobie coś takiego! Mówię mu: panie dyrektorze! To niem
- Oczywiście, ty nigdy nie wiesz, co się dzieje na świecie! Ciągle tylko te liczby! Raz mógłbyś obejrzeć jakiś odcinek, przynajmniej byś zobaczył, jak wygląda prawdziwe... (Matka wybucha płaczem) nieszczęście!
- Otwórz, Gregor! Co się tak guzdrzesz! Nie widzisz, że pan dyrektor specjalnie się do ciebie pofatygował!
- Patrz Greta, jak na psie!
- Polityka mnie nie interesuje!
- Rosa Isela! Ta mała dziwka nie ma serca! A kto ją przygarnął? Co? Kto wychował? Kto dał jeść?
- Ta kurwa mnie kiedyś zabije! Zobaczysz!
- Tak! Tak! Trzeba się ubrać, chociaż... szkoda! Żeby tak inni mogli cię teraz zobaczyć! (wzdycha) Trudno, Greta, przynieś ubranie.
- Tylko mi nie mów, że nie masz telewizora! (Matka pokazuje kły) Zaraz zaczyna się mój serial!
- Wojna? Jaka wojna? Przecież wojna już była! Twój dziadek zginął na wojnie! Wiesz, zaraz ugotuję ci coś ciepłego do jedzenia, tylko... Która to godzina? Już piętnaście po! Gdzie masz telewizor?