(1896–1949), historyk, publicysta, podpułkownik WP (zob. biogram: PSB, t. 17). W marcu 1946 r. stanął na czele Komitetu Porozumiewawczego Organizacji Polski Podziemnej jako przedstawiciel piłsudczykowskiego Stronnictwa Niezawisłości Narodowej. Na początku 1947 r., po rozbiciu Komitetu przez Służbę Bezpieczeństwa, został aresztowany i w bezprawnym procesie skazany na karę śmierci, zamienioną następnie na dożywocie. Osadzony w wię- zieniu we Wronkach, zmarł (został prawdopodobnie zamordowany) 4 kwietnia 1949 r. W 1946 r. środowisko Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku (głównie Henryk Floyar-Rajchman), podjęło próbę wydostania Lipińskiego i kilku innych piłsudczyków z kraju, m.in. gromadząc na ten cel środki pieniężne; akcja ta nie przyniosła rezultatu; w liście być może mowa o jakiejś formie publicznego protestu, nie udało się jednak ustalić szczegółów.