słuchać jak o żelaznym wilku.
Powiedzenie w tej formie notowane dopiero od początku XIX w.; wcześniej nie „słuchać”, lecz „bajać, gadać, kazać o żelaznym wilku” (zob. Nowa księga przysłów i wyrażeń przysłowiowych polskich, t. 3, s. 689).
Powiedzenie w tej formie notowane dopiero od początku XIX w.; wcześniej nie „słuchać”, lecz „bajać, gadać, kazać o żelaznym wilku” (zob. Nowa księga przysłów i wyrażeń przysłowiowych polskich, t. 3, s. 689).
