Były różne rodzaje figur krakowskich (pojedyncza, dubeltowa, ósemka), w zależności od liczby osób biorących w nich udział. Regułą było dobieranie przez parę tancerzy dodatkowych partnerek/partnerów, po czym wykonywanie różnych układów w zmiennych kombinacjach osób (zob. K. Mestenhauser, Mazur oraz 125 figur mazurowych, wyd. trzecie, popr. i znacznie powiększ., Warszawa 1887, s. 33, 135; J. Łosakiewicz, J. Wojciechowski, Mazur. Kroki i figury, cz. 1–2, Warszawa 1998–1999, passim).