Zwolennik teozofii – koncepcji religijno-filozoficznej głoszącej synkretyzm religijny i stawiającej sobie za cel zespolenie z bóstwem (bezosobowym Absolutem) poprzez ascezę i praktyki mistyczne. W Polsce przed I wojną światową działało założone przez Kazimierza Stabrowskiego Warszawskie Towarzystwo Teozoficzne, będące częścią Rosyjskiego Towarzystwa Teozoficznego.  Od 1921 r. istniało Polskie Towarzystwo Teozoficzne (oficjalnie utworzone w 1923 r.), związane z międzynarodowym ruchem teozoficznym zapoczątkowanym w 1875 r. w Nowym Jorku przez Rosjankę, Helenę Bławatską. Założycielami PTT byli Wanda Dynowska oraz Jerzy Znamierowski. W latach 20. Założone zostało także pismo „Przegląd Teozoficzny”. Początkowo towarzystwo działało podobnie jak loże masońskie według systemu stopni wtajemniczeń i odpowiednich rytuałów. W kolejnych latach działalności w dwudziestoleciu międzywojennym przechodziło różne zmiany i przegrupowania.  Jednym z członków PTT był m.in. gen. Michał Tokarzewski-Karaszewicz. Po wojnie, w latach 50. polscy teozofowie stali się obiektem prześladowań ze strony służb bezpieczeństwa Polski Ludowej w związku z działalnością wywiadowczą majora Andrzeja Czaykowskiego, utrzymującego kontakty ze środowiskiem teozoficznym.