Głośna seria aresztowań ludzi związanych z Polskim Towarzystwem Teozoficznym lub interesujących się teozofią była wywołana w 1951 r. dekonspiracją siatki wywiadowczej utworzonej przez majora Andrzeja Czaykowskiego. Został on wyznaczony w Londynie do misji konspiracyjnej w 1949 najprawdopobniej z inspiracji teozofa, gen. Tokarzewskiego-Karaszewicza, który przyjaźnił się z matką Czaykowskiego, członkinią Polskiego Towarzystwa Teozoficznego. Czaykowski, wykonując zadanie, rzeczywiście korzystał z pomocy osób związanych z Polskim Towarzystwem Teozoficznym. Został aresztowany w 1951 r. i skazany na karę śmierci (wyrok wykonano w więzieniu mokotowskim w 1953 r.). Oprócz współpracowników Czaykowskiego zatrzymano aż kilkadziesiąt osób z kręgów teozoficznych. Jak podaje Władysław Minkiewicz, teozofów pogrążyły listy gen. Tokarzewskiego-Karaszewicza, w których prosił ich o „łączność duchową”. Listy te generał przekazał udającemu się do Polski Czaykowskiemu, a po rozbiciu utworzonej przez niego siatki wywiadowczej, dokumenty te przejęła bezpieka (W. Minkiewicz, Mokotów. Wronki. Rawicz. Wspomnienia 1939–1954, Warszawa 1990, s. 114).
Sprawa teozofów, skazywanych za szpiegostwo tylko ze względu na przynależność do PTT lub powiązania towarzyskie czy rodzinne, znana była więźniom odsiadującym wyroki w więzieniu mokotowskim, jak również w Rawiczu, gdzie trafiło wielu teozofów. Sprawę tę opisali w swoich wspomnieniach: Władysław Minkiewicz, Wiesław Chrzanowski czy Józef Szostak (zob. W. Chrzanowski, P. Mierecki, B. Kiernicki, Pół wieku polityki, czyli Rzecz o obronie czynnej, Warszawa 1997, s. 231–232; J. Szostak, Moja służba Niepodległej. Wspomnienia pułkownika dyplomowanego Józefa Szostaka „Filipa” (1897–1984), Wrocław–Warszawa 2019, s. 571–572).
Szerzej na temat siatki wywiadowczej utworzonej przez Andrzeja Czaykowskiego, ale także działalności patriotycznej PPT i aresztowanych teozofów zob.: Z. Łagosz, T. Krok, Major Andrzej Czaykowski i „Szpiegowska Siatka Teozofów” w dokumentacji Urzędu Bezpieczeństwa, „Hermaion” 2019, nr 5.