(1916–1988), historyk, mążu Niny Assorodobraj‑Kuli, socjolożki i historyczki. W czasie okupacji niemieckiej współpracował z Biurem Informacji i Propagandy AK, współredagował „Biuletyn Informacyjny”, brał udział w akcjach pomocy Żydom, prowadził tajne wykłady. W czasie powstania warszawskiego był reporterem radiostacji „Świt”. Jako podporucznik AK po upadku powstania został wzięty do niewoli niemieckiej. Przebywał kolejno w oflagach w Grossborn, Sandbostel i Lubece. Do kraju wrócił w maju 1945 r.; podjął zajęcia na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie też habilitował się w 1947 r. W latach 1947–1949 przebywał na stypendium w Paryżu, potem zamieszkał w Warszawie; pracował na Uniwersytecie Warszawskim (do 1975 r.) i w Instytucie Historii PAN (1953–1968). Opublikował m. in. Rozważania o historii (1958), Teorię ekonomiczną ustroju feudalnego. Próba modelu (1962, wyd. rozszerzone 1983), Problemy i metody historii gospodarczej (1963).