(1906–1982), językoznawca. W latach 1936–1941 pracował na uniwersytecie we Lwowie. W 1945 r. zamieszkał w Krakowie; w listopadzie tego roku przeniósł się do Wrocławia, gdzie współtworzył Katedrę Języka Polskiego na Uniwersytecie Wrocławskim, którą kierował do 1969 r. W latach 1950–1954 był współzałożycielem i rektorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej we Wrocławiu. Po przeniesieniu szkoły do Opola kierował tam Katedrą Języka Polskiego. W latach 1958–1960 był dziekanem Wydziału Filologicznego UWr. Autor i współautor licznych prac naukowych głównie z zakresu historii języka, m. in. Studia nad językiem polskim XVI wieku (1949), Dzieje polszczyzny śląskiej (1959), Gramatyka historyczna języka polskiego (1971).