(1880–1944), śpiewaczka, aktorka. Śpiewu uczyła się pod kierunkiem W. Wysockiego, potem A. i A. Souvestre’ów we Lwowie. Prawdopodobnie już w 1896 r. występowała w zespole E. Majdrowicza i M. Skirmunta w Toruniu, a następnie u E. Majdrowicza w Łowiczu, Radomiu i Kielcach, grając drobne role komediowe. W 1898 r. zaczęła występować w teatrach lwowskich zarówno w komediach, jak i operetkach, w początkowym okresie używając pseudonimu Miłowicz. W repertuarze dramatycznym grała do ok. 1903 r., później występowała wyłącznie jako śpiewaczka, głównie w partiach sopranowych w repertuarze operetkowym. W latach 1917–1918 należała do zespołu Teatru Ludowego w Krakowie, w 1918 r. występowała gościnnie w Teatrze Miraż w Warszawie. Następnie wróciła do Lwowa i do 1930 r. z krótkimi przerwami występowała w operetkach w tamtejszych Teatrach Miejskich. Po 1930 r. usunęła się ze sceny, jedynie jesienią 1935 r. występowała przez pewien czas w Operetce na Chłodnej w Warszawie. Jako śpiewaczka cieszyła się we Lwowie dużą popularnością. Po ustąpieniu ze sceny mieszkała w Gliniku Jampolskim pod Gorlicami, a podczas II wojny światowej w Warszawie. Została zastrzelona przez hitlerowców podczas powstania warszawskiego.