(1905–1980), poeta, dramatopisarz (zob. WPPiBL, t. 6). W 1925 r. ukończył Oficerską Szkołę Artylerii i Inżynierii w Toruniu; w latach 1925–1932 służył w 14 Dywizjonie Artylerii Konnej w Poznaniu, następnie do 1935 r. pełnił funkcję instruktora w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu, po czym został mianowany dowódcą baterii w Białymstoku w stopniu kapitana. Brał udział w kampanii wrześniowej jako dowódca 14 Dywizjonu Artylerii Konnej armii gen. Franciszka Kleeberga; po bitwie pod Kockiem dostał się do niewoli niemieckiej, przebywał w Oflagu VII A Murnau. Po wyzwoleniu podjął służbę w 12 Pułku Ułanów Podolskich w 2 Korpusie Polskim we Włoszech, z którym w 1946 r. przybył do Anglii. Po demobilizacji w 1947 r. zamieszkał w Londynie. Pracował jako aktor w Teatrze Polskim im. J. Słowackiego, jako tragarz w jednym z londyńskich hoteli oraz w latach 1951–1958 jako terapeuta w polskim szpitalu psychiatrycznym w Mabledon Park. W latach 1958–1970 mieszkał w Monachium i pracował w Rozgłośni Polskiej RWE. Po powrocie do Londynu aktywnie uczestniczył w życiu polskiego środowiska emigracyjnego, m.in. był członkiem zarządu Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie, współpracował z wydawanym przez Związek „Pamiętnikiem Literackim”; był członkiem PEN Club Center for Writers in Exile; działał w Polskim Ośrodku Społeczno-Kulturalnym (POSK). Zob. M. Mroczkowska-Gessek, A. Mieszkowska, Bronisław Przyłuski. Życie i twórczość literacka, Toruń 2014; L. Gawlikowski, Pracownicy Radia Wolna Europa. Biografie zwykłe i niezwykłe, Warszawa 2015, s 533–541.