(1883–1964), estoński dyplomata. Studiował w Paryżu i w Bernie. Po powrocie do Estonii pracował jako dziennikarz, pełnił też funkcję sekretarza generalnego Estońskiego Towarzystwa Oświaty Ludowej. Uczestniczył w I wojnie światowej w randze oficera, w latach 1918–1919 brał udział w estońskich delegacjach zagranicznych do Anglii, Francji, Włoch, Belgii i Holandii ubiegających się o uznanie niepodległości Estonii; w 1922 r. stał na czele delegacji reprezentującej Estonię w Lidze Narodów. W okresie dwudziesto- lecia pracował w służbie dyplomatycznej jako poseł Estonii w Paryżu (1919–1932) i jednocześnie w Rzymie (1919–1921), Brukseli (1923–1932) i Madrycie (1928–1932). W latach 1932–1934 był reprezentantem Estonii w Polsce, Czechosłowacji i Rumunii (z siedzibą poselstwa w Warszawie), a następnie do 1939 r. – w krajach skandynawskich. W 1939 r. zamieszkał w Paryżu, a w 1940 r. przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie działał na rzecz imigrantów estońskich. Wykładał w Hadze oraz na uniwersytetach w Stambule i Ankarze. W 1953 r. powrócił do Europy i pełnił obowiązki przedstawiciela dyplomatycznego Estonii we Francji, Belgii i Hiszpanii.