Lalka N 30
IV Wiejskie rozrywki
PoWróciwszy z Paryża do Warszawy, Wokulski
zastał drugi list prezesowej. Staruszka
nalegała, ażeby natychmiast przyjeż-
dżał i zabawił u niej parę tygodni.
„Nie myśl, panie Stanisławie, — kończyła, —
że zapraszam Cię z powodu świeżych twoich
świeżych awansów, dla pochwalenia się znajomo-
ścią z Tobą. Tak czasem bywa, ale nie u mnie. Chcę
tylko, ażebyś odpoczął po swych ciężkich trudach, a może i rozerwał się w moim
domu, gdzie oprócz gospodyni, starej nudziarkiżyczliwości starej gospo-,
dyni znajdziesz jesz jeszcze towarzystwo
młodych i ładnych kobiet.”
- Dużo mnie obchodzą młode i ładne kobiety! -
mruknął Wokulski. W następnej zaś chwili przyszło mu na myśl: o jakich to a-
wansach pisze prezesowa? Czyby już na-
wet na prowincyi wiedziano o jego ogrom-
nym zarobku, choć on sam sam nikomu o nim tym
nie mówił? wspomniał?
Słowa prezesowej przestały go jednak dzi-
wić, gdy napoczekaniuprędce rędce rozejrzał się w in-
teresach. Prawie Od dnia swojego wyjazdu do
Paryża jego obroty handlowe jego skle handlu ciągle znowu wzrosły i wzrastały z ty-
godnia na tydzień. W stosunki z nim
weszło kilkudziesięciu nowych
kupców, a
tylko cofnął się tylko ledwie jeden, dawny, napisaw-
szy przy tym ostry list, że ponieważ on nie
ma arsenału, tylko sklep bław zwyczaj-
ny sklep bławatny, więc nie widzi pot
interesu nadal utrzymywać nadal stosunków
z firmą JW-go Wokulskiego, z którym na
Nowy Rok ureguluje wszelkie rachunki.
Ruch towarów towarów był tak wielki, że pan
Ignacy na własną odpowiedzialność
wynajął nowy skład,
zgodził zgodził ósmego subiekta
i dwu ekspedytorów.
Na dworcu spostrzegł, że i tu jego osoba robi
wrażenie. Sam zawiadowca przedstawił
mu się i kazał mu dać osobny przedział;
nadkonduktor zaś prowadząc go na
miejsce do wagonu rzekł, że to on sam właśnie miał zamiar dać
ofiarować mu wygodne miejsce, gdzie by można spać,
pracować albo rozmawiać bez przeszkód.
Po długim postoju staniu pociąg z wolna ruszył.
Była już noc duża, bezksiężycowa i bez obłocz-
na, a na niebie więcej gwiazd niż zwy-
kle. Wokulski otworzył okno i przypa-
trywał się konstelacjom. Przyszły mu
na myśl niedawne syberyjskie noce, gdzie
niebo bywa niekiedy prawie czarne,
a gwiazd i zasiane gwiazdami jak
śnieżycą, gdzie Mała Niedźwiedzica
krąży prawie nad głową, a Herkules, kwadrat Pegaza, Bliźnięta świecą ni- żej niż u nas nad horyzontem.

Lalka N 30
IV Wiejskie rozrywki
Wróciwszy z Paryża do Warszawy, Wokulski zastał drugi list prezesowej. Staruszka nalegała, ażeby natychmiast przyjeżdżał i zabawił u niej parę tygodni.„Nie myśl, panie Stanisławie — kończyła - że zapraszam Cię z powodu twoich świeżych awansów, dla pochwalenia się znajomością z Tobą. Tak czasem bywa, ale nie u mnie. Chcę tylko, ażebyś odpoczął po swych ciężkich trudach, a może i rozerwał się w moim domu, gdzie oprócz gospodyni, starej nudziarki,znajdziesz jeszcze towarzystwo młodych i ładnych kobiet.”
- Dużo mnie obchodzą młode i ładne kobiety! - mruknął Wokulski. W następnej zaś chwili przyszło mu na myśl: o jakich to awansach pisze prezesowa? Czyby już nawet na prowincyi wiedziano o jego zarobku, choć sam nikomu o tym nie wspomniał?
Słowa prezesowej przestały go jednak dziwić, gdy na prędce rozejrzał się w interesach. Od dnia wyjazdu do Paryża obroty jego handlu znowu wzrosły i wzrastały z tygodnia na tydzień. W stosunki z nim weszło kilkudziesięciu nowych kupców, a cofnął się ledwie jeden, dawny, napisawszy przy tym ostry list, że ponieważ on nie ma arsenału, tylko zwyczajny sklep bławatny, więc nie widzi interesu nadal utrzymywać stosunków z firmą JW-go Wokulskiego, z którym na Nowy Rok ureguluje wszelkie rachunki. Ruch towarów był tak wielki, że pan Ignacy na własną odpowiedzialność wynajął nowy skład, zgodził ósmego subiekta i dwu ekspedytorów.
Na dworcu spostrzegł, że i tu jego osoba robi wrażenie. Sam zawiadowca przedstawił się i kazał mu dać oddzielny przedział; nadkonduktor zaś prowadząc go do wagonu rzekł, że to on właśnie miał zamiar ofiarować mu wygodne miejsce, gdzie by można spać, pracować albo rozmawiać bez przeszkód.
Po długim staniu pociąg z wolna ruszył. Była już noc duża, bezksiężycowa i bez obłoczna, a na niebie więcej gwiazd niż zwykle. Wokulski otworzył okno i przypatrywał się konstelacjom.Przyszły mu na myśl syberyjskie noce, gdzie niebo bywa niekiedy prawie czarne, zasiane gwiazdami jak śnieżycą, gdzie Mała Niedźwiedzica krąży prawie nad głową, a Herkules, kwadrat Pegaza, Bliźnięta świecą niżej niż u nas nad horyzontem.