Lalka N 30
IV Wiejskie rozrywki
PoWróciwszy z Paryża do Warszawy, Wokulski
zastał drugi list prezesowej. Staruszka
nalegała, ażeby natychmiast przyjeż-
dżał i zabawił u niej parę tygodni.
„Nie myśl, panie Stanisławie, — kończyła, —
że zapraszam Cię z powodu świeżych twoich
świeżych awansów, dla pochwalenia się znajomo-
ścią z Tobą. Tak czasem bywa, ale nie u mnie. Chcę
tylko, ażebyś odpoczął po swych ciężkich trudach, a może i rozerwał się w moim
domu, gdzie oprócz gospodyni, starej nudziarkiżyczliwości starej gospo-,
dyni znajdziesz jesz jeszcze towarzystwo
młodych i ładnych kobiet.”
- Dużo mnie obchodzą młode i ładne kobiety! -
mruknął Wokulski. W następnej zaś chwili przyszło mu na myśl: o jakich to a-
wansach pisze prezesowa? Czyby już na-
wet na prowincyi wiedziano o jego ogrom-
nym zarobku, choć on sam sam nikomu o nim tym
nie mówił? wspomniał?
Słowa prezesowej przestały go jednak dzi-
wić, gdy napoczekaniuprędce rędce rozejrzał się w in-
teresach. Prawie Od dnia swojego wyjazdu do
Paryża jego obroty handlowe jego skle handlu ciągle znowu wzrosły i wzrastały z ty-
godnia na tydzień. W stosunki z nim
weszło kilkudziesięciu nowych
kupców, a
tylko cofnął się tylko ledwie jeden, dawny, napisaw-
szy przy tym ostry list, że ponieważ on nie
ma arsenału, tylko sklep bław zwyczaj-
ny sklep bławatny, więc nie widzi pot
interesu nadal utrzymywać nadal stosunków
z firmą JW-go Wokulskiego, z którym na
Nowy Rok ureguluje wszelkie rachunki.
Ruch towarów towarów był tak wielki, że pan
Ignacy na własną odpowiedzialność
wynajął nowy skład,
zgodził zgodził ósmego subiekta
i dwu ekspedytorów.
Na dworcu spostrzegł, że i tu jego osoba robi
wrażenie. Sam zawiadowca przedstawił
mu się i kazał mu dać osobny przedział;
nadkonduktor zaś prowadząc go na
miejsce do wagonu rzekł, że to on sam właśnie miał zamiar dać
ofiarować mu wygodne miejsce, gdzie by można spać,
pracować albo rozmawiać bez przeszkód.
Po długim postoju staniu pociąg z wolna ruszył.
Była już noc duża, bezksiężycowa i bez obłocz-
na, a na niebie więcej gwiazd niż zwy-
kle. Wokulski otworzył okno i przypa-
trywał się konstelacjom. Przyszły mu
na myśl niedawne syberyjskie noce, gdzie
niebo bywa niekiedy prawie czarne,
a gwiazd i zasiane gwiazdami jak
śnieżycą, gdzie Mała Niedźwiedzica
krąży prawie nad głową, a Herkules, kwadrat Pegaza, Bliźnięta świecą ni- żej niż u nas nad horyzontem.