Powstała w grudniu 1949 r. w Londynie; była organem politycznym o charakterze parlamentarnym, który skupiał emigracyjne partie polityczne (Polską Partię Socjalistyczną, Stronnictwo Narodowe, Polski Ruch Niepodległościowy „Niepodległość i Demokracja” i część Polskiego Stronnictwa Ludowego) przeciwstawiające się prezydenturze Augusta Zaleskiego. Rada, która opowiadała się za ciągłością prawną państwa polskiego, opartą na konstytucji z 1935 r., dążyła do odbudowy niezależnego państwa polskiego w granicach sprzed września 1939 r. W marcu 1950 r. powstało przedstawicielstwo Rady w Stanach Zjednoczonych, powołując na przewodniczącego Stefana Korbońskiego, a Ottona Pehra i Jerzego Leskiego na wiceprzewodniczących.