(1921-2001); pochodziła ze zasymilowanej rodziny żydowskiej (jej dziadek Dawid Rundo tłumaczył na polski Talmud dla zasymilowanych Żydów, którzy mówili już tylko po polsku). W 1939 r. zdała maturę; podczas okupacji niemieckiej uczęszczała na tajne uniwersyteckie komplety polonistyki, gdzie poznała i zaręczyła się z Tadeuszem Borowskim (1922-1951), późniejszym prozaikiem i publicystą (zob. biogram: WPPiBP, t. 1); po latach stała się pierwowzorem bohaterki jego opowiadania Pożegnanie z Marią (wyd. w tomie pod takim samym tytułem, Warszawa 1948). Aresztowana w 1943 r., znalazła się w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau, następnie w Ravensbrück, skąd jeszcze przed końcem wojny wydostała się dzięki akcji Folke Bernadotte uwalniania skandynawskich więźniów z niemieckich obozów i znalazła się w Szwecji. Wróciła do Polski pod koniec 1946 r. i 18 grudnia wyszła za mąż za Tadeusza Borowskiego (w 1951 r. popełnił samobójstwo). Pracowała jako dziennikarka w „Trybunie Wolności", „Świecie i Polsce", „Ty i Ja". Zob. Listy ze szwedzkiego zaułka. Maria Rundo do Mieczysława Grydzewskiego, podał do druku T. Drewnowski, „Twórczość” 2007 nr 2 s. 99-103.