polski ruch o charakterze nacjonalistycznym i neopogańskim, zapoczątkowany w 1937 r. przez Jana Stachniuka (1905-1963), filozofa i publicystę, teoretyka i twórcy idei kulturalizmu, redaktora naczelnego wydawanego w Warszawie w latach 1937-1939 miesięcznika „Zadruga”; uważany za najbardziej prężny ruch neopogański w okresie międzywojennym; pod koniec lat trzydziestych XX w. zbliżony do środowiska artysty rzeźbiarza i malarza Stanisława Szukalskiego (1893-1987), propagatora idei słowiańskich, twórcy symbolu Toporła.