(1885-1966), inżynier, polityk, stryj Andrzeja, był ożeniony z córką prezydenta Ignacego Mościckiego – Heleną, primo voto Tadeuszową Zwisłocką. Ukończył politechnikę w Wiedniu w 1908 r. W latach 1908-1918 pracował w kolejnictwie austriackim. Po 1918 r. w Wojsku Polskim. W latach 1930-1933 był dyrektorem Polskich Kolei Państwowych w Krakowie. Od 1933 r. podsekretarz stanu w Ministerstwie Komunikacji. We wrześniu 1939 r. opuścił Polskę, osiadł w Szwajcarii, pracował tam w handlu, potem w biurze turystycznym. Zapalony narciarz, propagator tego sportu, członek klubów narciarskich w Polsce i w Wielkiej Brytanii. Inicjator budowy kolejki linowej na Kasprowy Wierch, której Andrzej Bobkowski poświęcił szkic Napowietrzny „tunek” ale nie Kallermana! (zob. w tegoż: Ikkos i Sotion oraz inne szkice, zebrał i opracował P. Kądziela, Warszawa 2009, s. 187-202). O genezie tego szkicu dowiadujemy się z listu A. Bobkowskiego do K. Wierzyńskiego z 14 lipca 1958 r.: „Ostatnio pisałem – owszem – wypracowanie szkolne. Olek Bobkowski, mój stryj, ten wiceminister czyli «lew salonkowy» prosił mnie, abym mu napisał dla radia FE audycję o «bobkociągu», czyli kolejce na Kasprowy. […] Nie mogłem mu odmówić, choć mnie to wiele kosztowało, wypisałem się. Był zachwycony, więc wszystko w porządku” (A. Bobkowski, Ikkos i Sotion oraz inne szkice, dz. cyt., s. 228). Zob. też A. Bobkowski, Listy do Aleksandra Bobkowskiego 1940-1961, oprac. J. Podolska, Warszawa 2013.