(1894-1976), publicystka, działaczka społeczna (zob. biogram: PSB, t. 25), żona Tadeusza Pełczyńskiego, generała brygady WP. W początkach wojny związana była z ZWZ w Wilnie; aresztowana w 1940 r. więziona była na Łukiszkach. Zwolniona w 1941 r. pracowała w Biurze Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK; w czasie powstania warszawskiego opiekowała się rannymi. Jesienią 1945 r. znalazła się na emigracji w Londynie; w 1946 r. założyła Zjednoczenie Polek na emigracji i była jego pierwsza prezeską; w latach 1951-1959 wspólnie z mężem prowadziła pod Londynem dom dla zasłużonych Polaków „Antokol”.