(1879–1964), dyplomata wenezuelski. Studiował w Paryżu, gdzie uzyskał tytuł doktora nauk politycznych. Karierę dyplomatyczną rozpoczął w 1904 r. jako konsul generalny w Liverpoolu w Anglii, następnie w Niemczech i w Holandii. W 1912 r. założył i wydawał w Caracas gazetę „El Nuevo Diario”. Był szefem delegacji wenezuelskiej do Ligii Narodów. Dwukrotnie, w 1941 r. i 1945 r., wysuwany był przez partię demokratyczną na kandydata w wyborach prezydenckich w Wenezueli. W czasie II wojny światowej był ambasadorem Wenezueli w Stanach Zjednoczonych. W 1945 r. choroba psychiczna wyeliminowała go z życia publicznego; ze szpitala psychiatrycznego w Caracas został na wniosek prezydenta Harry’ego Trumana we wrześniu 1945 r. przewieziony do USA, do śmierci przebywał na Florydzie. Zob. Dr. Diogenes Escalante is dead, „New York Times” 1964, nr z 15 listopada.