(1906-1991), publicysta, socjolog, polityk. Podczas II wojny światowej należał do grona ideologów PPR i organizatorów Krajowej Rady Narodowej; był redaktorem czasopism komunistycznych. W latach 1945-1946 związany był z resortem oświaty, a w latach 1946-1947 kierownikiem propagandy KC PPR. W 1948 r. został dyrektorem Biblioteki Narodowej, a następnie w latach 1956-1959 był ministrem oświaty, później posłem na Sejm. W latach sześćdziesiątych podjął krytykę polityki socjalizmu (m.in. Motory i hamulec socjalizmu, Paryż 1969; Socjologia klęski (dramat gomułkowskiego czternastolecia, Paryż 1971); za publikowanie w wydawnictwach emigracyjnych został w 1970 r. usunięty z PZPR. Po 1976 r. współpracował z Komitetem Obrony Robotników oraz był członkiem Towarzystwa Kursów Naukowych.