(1910–1987). Ukończył studia na Politechnice Lwowskiej (inżynier budowy dróg i mostów); brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. jako żołnierz 13 Dywizji Artylerii Konnej. Na przełomie 1939 i 1940 r. trzykrotnie był kurierem ZWZ z Krakowa na Węgry (w tym czasie nawiązał bliską osobistą znajomość z Krystyną Skarbek, agentką wywiadu brytyjskiego). Udało mu się zbiec z aresztu na Słowacji; przedostał się do Stambułu i został przydzielony do Brygady Strzelców Karpackich, z którą walczył pod Tobrukiem. Z powodu niedowładu prawej ręki (na skutek odniesionych ran) został skierowany do pracy w wywiadzie (tzw. Oddział Drugi), jednocześnie od 1942 r. pełnił funkcję sekretarza Ambasady RP w Ankarze. Po wyzwoleniu Paryża objął funkcję sekretarza tamtejszej ambasady polskiej, później wicekonsula RP. Po uznaniu przez Francję rządu warszawskiego pozostał na emigracji. Pracował jako inżynier w Marsylii i Nicei. W 1948 r. wyjechał do RPA, gdzie otrzymał pracę w administracji państwowej, następnie był współwłaścicielem inżynierskiej firmy konsultingowej Jeffares & Green; ze względu na prace inżynierskie mieszkał kilka lat w Rodezji (dziś Zimbabwe) i w Kongu (gdzie kupił plantację herbaty), nadzorował budowę dróg i mostów także w Namibii, Lesoto, Botswanie i Mozambiku. W RPA założył wraz z żoną Marią Barbarą Dzierżykraj-Morawską (córką dyplomaty Kajetana Dzierżykraja-Morawskiego) Catholic Association for Racial Equality; zaprzyjaźnili się wówczas z pisarką południowoafrykańską Nadine Tutu, żoną Nelsona Mandeli. W wyniku działalności przeciwko apartheidowi Ledóchowski został zmuszony do odejścia na wcześniejszą emeryturę. Od 1956 r. regularnie odwiedzał Polskę, na stałe wrócił do kraju w 1984 r. Pisywał felietony społeczno-polityczne publikowane w londyńskich „Wiadomościach” i „Tygodniu Polskim” oraz w paryskiej „Kulturze”, a także w czasopismach krajowych („Tygodnik Powszechny”, „Polityka”). Autor książek wspomnieniowych Mój nierodzinny kraj (Kraków 1988) i Pamiętnik pozostawiony w Ankarze (Warszawa 1990). Zob. N. Gordimer, Włodzimierz Ledóchowski, człowiek dwóch światów, „Zeszyty Literackie”, Paryż 1989, nr 25.