(1815–1882), artysta malarz (zob. PSB, t. 13); brat etnografa Oskara Kolberga. Uprawiał malarstwo portretowe, religijne i rodzajowe. Studiował w Warszawie u Aleksandra Kokulara i na oddziale Sztuk Pięknych UW pod kierunkiem Józefa Brodowskiego; pierwszym znanym jego obrazkiem była akwarela z 1832 r. przedstawiająca salon w mieszkaniu rodziców Fryderyka Chopina w Warszawie. W latach 1837–1840 kontynuował studia w ASP w Berlinie. Lata 1841–1848 spędził we Włoszech, głównie w Rzymie; w drodze powrotnej do Polski zatrzymał się na dłuższy czas w Paryżu, gdzie odnowił przyjaźń z czasów młodości z Fryderykiem Chopinem; namalował wówczas portret pianisty, prawdopodobnie ostatni wykonany za jego życia (zniszczony w czasie powstania warszawskiego). Malował głównie klasycystyczne obrazy religijne, rodzajowe i portrety, a także dekoracje ścienne, m.in. we wnętrzach Hotelu Europejskiego (zniszczone w czasie II wojny światowej).