Sztuka Kościuszko w Berville Janusza Teodora Dybowskiego została wystawiona w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej w adaptacji scenicznej Ludwika Solskiego, premiera 24 lutego 1951 r. Rolę Kościuszki grał Ludwik Solski. Aktor wspominał: „Zacząłem myśleć o jakiejś nowej pracy. [Aleksander] Gąssowski dowiedziawszy się, że kłopoty minęły, porwał mnie z początkiem grudnia do Bielska. Żona jeszcze lękała się o mnie, ale doktor pozwolił. Od połowy grudnia do połowy marca odrabiałem zaległości. Grałem tym razem Grube ryby. Prócz Bielska wystąpiłem w Cieszynie, Gliwicach, Wirku i Żywcu. Teraz w dwójnasób wywdzięczano mi się za każde przedstawienie, gdyż wieści o mojej długotrwałej chorobie dotarły wszędzie. Na zakończenie gościny w teatrze bielsko-cieszyńskim zagrałem nową rolę. Janusz Teodor Dybowski napisał sztukę pt. Kościuszko w Berville, obrazującą ostatni etap życia naczelnika. Nie trzeba mnie było namawiać. Mój sentyment do naszego bohatera narodowego był tak głęboki, że możność kreowania jeszcze jednego epizodu związanego z moim rodem, dodała mi bodźca do pracy, a światła i sprawności mej pamięci. Roli nauczyłem się dość szybko. Kościuszko szedł w Bielsku i Gliwicach” (L. Solski, Wspomnienia 1893–1954. Na podstawie rozmów napisał Alfred Woycicki, Kraków 1956, s. 524–525).