Tu mowa o zakwestionowaniu przez Msaryka autentyczności tzw. Rękopisu królodworskiego, dotyczącego najstarszych dziejów Czech, zawierającego sześć pieśni epickich opiewających zwycięstwa odniesione przez Czechów nad różnymi najeźdźcami; odnaleziony rzekomo w 1817 r., stał się wielkim wydarzeniem w ówczesnych Czechach i innych krajach słowiańskich, przyczyniając się do budzenia świadomości narodowej (polski przekład autorstwa Lucjana Siemieńskiego ukazał się w 1836 r.; wyd. nast. zob. Rękopis królodworski, przełożył Lucjan Siemieński, wstęp Andrzej Sarwa, Sandomierz 2010); w rzeczywistości XIX-wieczna mistyfikacja dwóch czeskich pisarzy: Václava Hanki, językoznawcy i pedagoga uniwersyteckiego, oraz poety Josefa Lindy. – Zob. też m.in. Mateusz Andrzejewski, „Rękopis królodworski” i jego rezonans w literaturze muzycznej, „Polski Rocznik Muzykologiczny” tom XIII: 2015, s. 155-171.