(1913–2003), poeta, prozaik i publicysta (zob. biogram: WPPiBL, t. 8). Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, był członkiem organizacji Młodzież Wszechpolska i bliskim współpracownikiem Bolesława Piaseckiego. Od 1934 r. należał do Obozu Narodowo-Radykalnego (ONR) „Falanga”. W 1934 r. mylnie podejrzewany o udział w zamachu na ministra spraw wewnętrznych Bronisława Pierackiego został wraz z kilkoma przywódcami ONR aresztowany i przez trzy miesiące więziony był w Berezie Kartuskiej. W czasie II wojny światowej przebywał w Rzymie; pracował w Delegaturze Rządu RP na Włochy; wstąpił do nielegalnej Włoskiej Partii Socjalistycznej. W 1945 r. założył i redagował kwartalnik społeczno-kulturalny w języku włoskim „Irydion”. Po wojnie od 1946 należał do PPS na obczyźnie, m.in. współpracował z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim. Od 1952 r. pracował w Radiu Wolna Europa; wiersze, artykuły publicystyczne i literackie zamieszczał w prasie emigracyjnej. Zob. W. Sznarbachowski, 300 lat wspomnień (Londyn 1997).