Pseud. Aleksander Korczyński (1909–1977), prawnik, publicysta, działacz polityczny; pochodził z rodziny polsko-ukraińskiej. Studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, a w 1933 r. uzyskał magisterium na Studium Dyplomatycznym tejże uczelni. Następnie do 1936 r. pracował w Urzędzie Morskim w Gdyni. Od 1936 r. mieszkał w Warszawie i działał w Komendzie Głównej Legionu Młodych. Jesienią 1939 r. przez Węgry przedostał się do Francji i w kampanii francuskiej walczył w szeregach Oddziału Rozpoznawczego 2. Dywizji Piechoty Strzelców Pieszych. Po internowaniu w Szwajcarii w lipcu 1940 r. należał do organizatorów i wykładowców Polskiego Obozu Uniwersyteckiego, w latach 1940–1944 był jego kierownikiem. W 1945 r. uzyskał doktorat z prawa na uniwersytecie we Fryburgu. Po wojnie związał się z Ruchem Wolnościowym „Niepodległość i Demokracja”. Od 1952 r. pracował jako komentator polityczny sekcji polskiej Radia Wolna Europa w Nowym Jorku, jednocześnie był profesorem Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie. Działał w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polsko-Amerykańskich i Związku Polskich Federalistów w Stanach Zjednoczonych. Był członkiem Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku (m.in. od 1960 r. zasiadał w Radzie, a od 1964 r. pełnił funkcję wiceprezesa), któremu w testamencie przekazał cały majątek (środki finansowe, kolekcję mebli, obrazów oraz bibliotekę). Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta i francuskim Croix de Combattants.