(1912–1977), poeta, dziennikarz, dramatopisarz (zob. biogram: WPPiBL, t. 4), studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1934–1939 był sprawozdawcą parlamentarnym „Gazety Polskiej”. Jesienią 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej, udało mu się uciec z konwoju pod Kowlem. Brał udział w działalności konspiracyjnej w Wilnie (m.in. w organizacji „Wolność”). Zagrożony aresztowaniem zimą 1941 r., przez Moskwę, Władywostok, Japonię dotarł do Kanady, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego. M.in. redagował tygodnik „Odsiecz”. Jesienią 1942 r. został przeniesiony do Londynu, pracował w Biurze Propagandy Ministerstwa Obrony Narodowej; był m.in. korespondentem wojennym „Dziennika Polskiego”. Po wojnie pozostał na emigracji w Londynie, współpracował z prowadzonym przez Mariana Hemara kabaretem literackim w Klubie Orła Białego. Wiersze i opowiadania publikował w „Wiadomościach”, „Orle Białym”, „Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza”. Od 1947 r. pracował w radiu BBC, w latach 1950–1956 prowadził audycję satyryczną „Przy pół czarnej”. Zob. K. Muszkowski, Korespondent wojenny, w: tenże, Kroniki londyńskie, Toruń 2009, s. 106–108.