(1905–1989), poeta, krytyk literacki (zob. biogram: WPPiBL, t. 6), ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, od 1928 r. należał do grupy literackiej Meteor, następnie w latach 1929–1931 był związany z grupą poetycką Kwadryga. W latach trzydziestych wiersze, artykuły i recenzje drukował w pasie literackiej m.in. w „Tygodniku Ilustrowanym”, „Sygnałach”, „Pionie”. Odbył liczne podróże po Europie m.in. do Austrii, Włoch, Francji, Szwajcarii. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Od kwietnia 1940 do stycznia 1945 r. przebywał w majątku Morstinów Pławowice pod Miechowem, brał udział w tajnym nauczaniu. Po wojnie mieszkał w Łodzi, pracował w Polskim Radiu, był kierownikiem literackim Teatru Komedii Muzycznej „Lutnia”, redaktorem dwutygodnika „Kronika”, tygodnika „Karuzela”, redaktorem naczelnym czasopisma „Osnowa”. Po przeniesieniu się do Warszawy w 1969 r. redagował „Poezję” i „Miesięcznik Literacki”. Działał w Związku Literatów Polskich. Z Kazimierzem Wierzyńskim korespondował przed 1939 r. W swojej książce O poezji i czymś więcej. Szkice literackie (Warszawa 1988, s. 462–463) opublikował adresowany do niego jeden list Wierzyńskiego z 2 czerwca 1936 r. Po śmierci Wierzyńskiego opublikował szkic pt. Gałązka cyprysu, czyli o poezji Kazimierza Wierzyńskiego, „Poezja” 1969, nr 7, przedr. w: tenże, Żywe źródła, Warszawa 1972, s. 255–265.