(1898–1956), dr filozofii, historyk. Odbywał studia historyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1918 r. służył w Wojsku Polskim; ukończył Szkołę Podchorążych w Ostrowi Mazowieckiej; w 1920 r. uczestniczył w bitwie warszawskiej. W stopniu kapitana służył m.in. w Wojskowym Biurze Historycznym, był kierownikiem działu w Archiwum Wojskowym w Warszawie. Specjalizował się w historiografii wojskowej; był autorem wielu opracowań, m.in. Wybitni polscy inżynierowie wojskowi: sylwetki biograficzne (Warszawa 1939); współpracował z „Polskim Słownikiem Biograficznym” (napisał 60 życiorysów). Po wybuchu wojny uczestniczył w ewakuacji Archiwum Wojskowego do Rumunii; tu w konsulacie RP w Czerniowcach sprawował nad nim opiekę. Po znalezieniu się na terenie Francji został powołany na stanowisko kustosza Referatu Archiwalnego utworzonego przy Wojskowym Biurze Historycznym. Zob. Zbigniew Pilarczyk, Kazimierz Biesiekierski i Jan Giergielewicz – pionierzy badań nad dziejami fortyfikacji i inżynierii wojskowej w historiografii polskiej, w: Studia z dziejów polskiej historiografii wojskowej, red. B Miśkiewicz,. t. 3,. Poznań 1999, s. 49–65.