STEFAN MAREK NEUDING (1908–1967), inżynier elektryk; był kuzynem w drugiej linii Zofii Hertz z d. Neuding. W 1936 r. ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. Pracował w firmie ojca, Adolfa Neudinga (1876-1962), prowadzącego Dom Agenturowo-Komisowy, który zajmował się sprzedażą agenturową i komisową maszyn i artykułów graficznych oraz artykułów perfumeryjnych, także handlem zagranicznym. W lipcu 1939 r. ożenił się z Weroniką z Wielikowskich, absolwentką prawa na Uniwersytecie Warszawskim. W styczniu 1940 r. małżeństwo opuściło kraj; z Warszawy przez Wiedeń i Rzym oraz Hiszpanię dotarli w kwietniu 1940 r. do Lizbony, skąd w maju wypłynęli do Brazylii i osiedli w São Paulo; w 1947 r. przyjęli obywatelstwo brazylijskie. Stefan Neuding odnowił niektóre kontakty międzynarodowe związane z jego pracą w Warszawie, co pozwoliło mu rozpocząć w Brazylii działalność zawodową w dziedzinie handlu zagranicznego, działał też w przemyśle tworzyw sztucznych, metalurgicznym i samochodowym; inwestował w budowę licznych nieruchomości w São Paulo i Rio de Janeiro, prowadząc firmę Stan Desenvolwimento Imobiliário. Był społecznym działaczem polonijnym; w 1954 r. powołał „Klub 44” (Clube 44), istniejącą do dziś organizację o charakterze kulturalno-towarzyskim Polonii brazylijskiej, i pełnił funkcję jego pierwszego prezesa. Stale wspierał Kapelanię Polską w São Paulo; dla uczczenia polskiego Millenium w 1966 r. był inicjatorem Pomnika Tysiąclecia w São Paulo, powstałego dzieki jego osobistym staraniom (jest to dzieło polskich twórców: Mieczysława Grabowskiego, Witolda Reiffa i Mirosława Szabuniewicza). W uznaniu roli, jaką odegrał w społeczności polskiej w Brazylii, otrzymał od rządu polskiego Złoty Krzyż Zasługi. W São Paulo nazwano jego imieniem ulicę w uznaniu zasług dla Brazylii.