(1906–1999), dziennikarz, ukończył gimnazjum klasyczne we Lwowie, absolwent Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1926 r. pracował w dziennikarstwie, początkowo jako warszawski korespondent gazet lwowskich („Dziennika Lwowskiego”), następnie jako redaktor prasy warszawskiej m.in. „Epoki”, „Głosu Prawdy”, „Drogi”, „Kroniki Polski i Świata”. Publikował też na łamach „Sceny Polskiej” i „Buntu Młodych”. W latach 1929–1932 był warszawskim współpracownikiem „Berliner Tageblat”, a w latach następnych do 1938 r. korespondentem „Agence Havas”. We wrześniu 1939 r. aresztowany przez NKWD, przesłuchiwany, wywieziony do łagrów Woroneża i Dniepropietrowska. Po układzie Sikorski–Majski dotarł do Wojska Polskiego tworzonego w Tatiszczewie (5. Dywizja). Współpracował z prasą 2. Korpusu m.in. z „Dziennikiem Żołnierza APW”, którego był – obok Ludwika Rubla – redaktorem. Po przyjeździe do Londynu objął stanowisko sekretarza redakcji nowego dziennika „Słowo Polskie”, następnie współpracował z „Dziennikiem Polskim i Dziennikiem Żołnierza” oraz z „Robotnikiem”. Redagował też organizacyjny biuletyn dwutygodnik „Notatnik Socjalisty”. Jednocześnie pracował w agencji „Continental News Service”. W końcu 1949 r. wyjechał do Kanady, osiadł w Toronto. W latach 1952–1956 współredagował tygodnik „Głos Polski” w Toronto, później w latach 1964–1977 był redaktorem naczelnym „Związkowca”. Od 1952 r. był stałym współpracownikiem paryskiej „Kultury”, gdzie ogłaszał regularnie Kronikę kanadyjską. W publicystyce interesował się tematyką socjologii emigracji, związków polsko-ukraińskich, dziejów polskiej grupy etnicznej w Kanadzie. Wydał m.in.: „Związkowiec”. Monografia pisma polonijnego, przedm. A. Bromke, wstęp J. Kowalik, Toronto 1963, zbiór sylwetek wybitnych Kanadyjczyków polskiego pochodzenia Przywództwo w Polonii kanadyjskiej, Toronto 1980 oraz opracował cztery tomy Pamiętników imigrantów. [Zob. przypis kontekstowy do "Kanada" w liście z 2 kwietnia 1955.]