Roman Osipowicz Jakobson (1896–1982), rosyjski językoznawca, slawista, twórca i jeden z czołowych teoretyków praskiej szkoły strukturalistycznej; studiował w Moskwie i Pradze; w latach 1926–ok. 1936 członek Praskiego Koła Lingwistycznego, w latach 1933–1938 profesor uniwersytetu w Brnie; po przeniesieniu się do Stanów zjednoczonych kolejno profesor École Libre des Hautes Études w Nowym Jorku, Uniwersytetu Columbia, Uniwersytetu Harvarda i Massachusetts Institute of Technology w Cambridge i . Członek wielu akademii nauk na świecie, od 1959 r. członek PAN. W wywiadzie opublikowanym na łamach „Tygodnika Powszechnego” Roman Jakobson mówił: „szczególnie lubię lirykę Kazimierza Wierzyńskiego. Jego poezję publicystyczną uważam za słabszą. Bliska jest mi natomiast jego liryka, radosna w młodości, a w ostatnim okresie życia tragiczna. Zgadzam się tutaj z Nitschem, który powiedział mi kiedyś, że dla niego Wierzyński jest największym poetą polskim naszego stulecia” (O formalizmie i poezji. Rozmowa z Romanem Jakobsonem, rozmowę przeprowadził Zbigniew Podgórzec, „Tygodnik Powszechny” 1973, nr 35).