(1904–1988), pedagog, wydawca, studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1925–1929 wykładał język polski w seminariach nauczycielskich, następnie pracował w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. W latach 1932–1938 pracował firmie „Gebethner i Wolff”, a od jesieni 1938 r. był dyrektorem Państwowego Wydawnictwa Książek Szkolnych we Lwowie. Podczas II wojny światowej brał udział w tajnym nauczaniu. Po 1945 r. był jednym z współorganizatorów SW „Czytelnik”, następnie dyrektorem PIW. W 1951 r. został dyrektorem Państwowej Komisji Wydawnictw przy Radzie Ministrów. W 1956 r. przyjechał wraz z żoną do Wielkiej Brytanii w celach zawodowych. W latach sześćdziesiątych był attaché kulturalnym w ambasadzie PRL w Rzymie. Po powrocie w latach 1964–1966 był dyrektorem Wyd. „Wiedza Powszechna”.