(1902–1993), prozaik (zob. biogram: WPPiBL, t. 5), ochotnik wojny 1920 r., od 1922 r. studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie, następnie przeniósł się do Torunia i w latach 1929–1939 był dyrektorem w Fabryce Wodomierzy i Gazomierzy należącej do jego ojca, Klemensa Lieberta. W 1939 r. wysiedlony przez Niemców z Torunia zamieszkał w Kielcach. Od 1940 r. działał w konspiracji, należał do ZWZ-AK, redagował biuletyn „Wiadomości”. Po wojnie do 1947 r. kontynuował pracę na stanowisku dyrektora w Fabryce Wodomierzy i Gazomierzy w Toruniu, prześladowany przez UB uciekł do Szwecji. Artykuły, felietony, opowiadania, humoreski publikował pod pseudonimami m.in. w wydawanym w Detroit „Dzienniku Polskim” oraz w Londynie w „Polsce Walczącej”. W 1951 r. zamieszkał w Kanadzie, brał udział w polskim życiu teatralnym w Montrealu, był autorem sztuk scenicznych, reżyserem. Publikował w londyńskich „Wiadomościach” i „Tygodniu Polskim”. Od 1981 r. należał do Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie.