Helena Śliwińska z domu Dębińska (1902–1965), działaczka społeczna, malarka. W okresie nauki szkolnej uczestniczyła w harcerstwie oraz w organizacji ideowo-samokształceniowej „Przyszłość” („Pet”). Po maturze w 1921 r. w szkole Jadwigi Kowalczykówny w Warszawie podjęła studia na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego, przerwane koniecznością pracy zarobkowej i utrzymania rodziny po śmierci ojca; dyplom uniwersytecki uzyskała w 1935 r. Działała w Polskim Związku Młodzieży Demokratycznej, była członkiem zarządu organizacji „Straż Przednia”. W latach 1932-1937 pracowała jako sekretarka prezydentowej Marii Mościckiej, angażowała się też wówczas w prace stowarzyszeń społecznych (m.in. Przysposobienie Wojskowe Kobiet, Towarzystwo Przyjaciół Dzieci Ulicy, opieka nad ociemniałymi dziećmi w Laskach pod Warszawą); brała też udział w pracach związanych z teatrem dla dzieci przy „Reducie” Juliusza Osterwy. W 1934 r. wyszła za mąż za inżyniera Ziemowita Śliwińskiego, późniejszego kierownika budowy zapory wodnej w Rożnowie. W 1941 r. została członkiem ZWZ, później AK, pseudonim „Helena”; początkowo działała w kolportażu „Biuletynu Informacyjnego”, a od 1942 r. w referacie „Pomocy Żołnierzom” (PŻ); brała udział w powstaniu warszawskim na Mokotowie w oddziale wyżywienia pułku „Baszta”, po czym znalazła się w obozie przejściowym w Pruszkowie, skąd udał się jej wydostać. Po wojnie została zatrudniona jako kierowniczka kantyny dla robotników i inżynierów w Rożnowie. W 1947 r. wydostała się z Polski do Turcji, gdzie jej mąż, który opuścił kraj we wrześniu 1939 r., pracował jako inżynier w angielskim przedsiębiorstwie budującym porty i drogi na Bałkanach. W 1957 r. zamieszkała w Londynie, podjęła pracę w Studium Polski Podziemnej, działała w organizacjach kombatanckich i społecznych, m.in. była członkiem Społeczności Akademickiej Uniwersytetu Stefana Batorego w Londynie. W 1962 r. ukończyła Studium Malarstwa Sztalugowego pod kierunkiem Mariana Bohusza-Szyszki (m.in. w 1959 r. i 1963 r. wystawiała swoje prace artystyczne jako uczestniczka tego studium); była członkiem Zrzeszenia Plastyków Polskich w Wielkiej Brytanii. Marian Bohusz-Szyszko pisał o niej w artykule Wystawa pięciu malarzy polskich („Tydzień Polski” 1963 nr 38): „Helena Śliwińska latami studiów jest najmłodszą artystka na tej wystawie, rozpoczęła bowiem swoją pracę na serio w malarstwie w naszej szkole, dopiero w roku 1958, [...] że prace jej tu pokazane mają tak poważny poziom, jest to zarówno wynikiem jej wrażliwości malarskiej, jak i konsekwentnego charakteru, który cechuje wola realizacji. [...] dowodzą prawdziwej kultury malarskiej przy ogromnej skromności i prostocie środków wypowiedzi. Rzadkie i cenne połączenie” (cyt. za: Sztuka polska w Wielkiej Brytanii 1940-2000. Antologia, oprac. M.A. Supruniuk, Toruń 2006, s. 336). Zginęła w wypadku samochodowym podczas podróży do Polski. Zob. Halina Czarnocka, Helena Śliwińska, „Tydzień Polski” (Londyn) 1966 nr 10.