(1905–1984), rosyjski pisarz oraz działacz polityczny i kulturalny; od 1937 r. deputowany do Rady Najwyższej ZSRR, od 1939 r. członek Akademii Nauk ZSRR. Sławę przyniosły mu powieści Cichy Don (1928) i Los człowieka (1956). Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za 1965 r. (za „siłę artystyczną i prawdziwość epopei o dońskim kozactwie w przełomowych dla Rosji czasach”). Jako ortodoksyjny działacz partyjny (od 1962 r. zasiadał w KC KPZR) wziął udział w akcji propagandowej i nagonce na Borisa Pasternaka.