(1907–1988), aktor, reżyser. Ukończył Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Równolegle uczył się aktorstwa u Janusza Strachockiego i śpiewu u A. Niżankowskiego. Na scenie debiutował w grudniu 1921 r. w Teatrze Małym we Lwowie. W okresie międzywojennym występował w teatrach Lwowa, Torunia, Katowic, Wilna. W czerwcu 1932 r. obronił u Juliusza Kleinera doktorat Wizja malarska w utworach dramatycznych, a rok później zdał przed komisją PIST-u egzamin reżyserski. Podczas II wojny światowej do jesieni 1941 r. przebywał w Wilnie, następnie przedostał się do Warszawy. Od 1942 r. był żołnierzem AK, uczestniczył w konspiracyjnym życiu kulturalnym stolicy. Od 1943 r. mieszkał w Puławach, gdzie pracował jako bibliotekarz w Instytucie Rolniczym. Brał udział w powstaniu warszawskim;, wywieziony przez Niemców na roboty przymusowe. W maju 1945 r. zaciągnął się do 2 Korpusu, występował z Teatrem Dramatycznym 2 Korpusu. Po wojnie pozostał na emigracji, był jednym z głównych organizatorów polskiego życia teatralnego w Londynie. Zob. O Leopoldzie Kielanowskim. Wspomnienia – szkice teatralne – dokumenty, [red. K. Fejcher-Akhtar], Londyn 1994; P. Dziewoński, Leopold Pobóg-Kielanowski. Przyczynek do biografii, Londyn–Warszawa–Łomianki 2012; L. Gawlikowski, Pracownicy Radia Wolna Europa.  Biografie zwykłe i niezwykłe, Warszawa 2015, s. 300–312.