Władysław Jaroszewicz (1887–1947), inżynier, działacz polityczny, związany z obozem piłsudczykowskim (zob. biogram: PSB, t. 11). Ukończył gimnazjum w Kijowie (1906), studiował górnictwo na uniwersytecie w Ličge (1907–1908) potem chemię na uniwersytecie w Kijowie. Pracował w Zagłębiu Donieckim jako dyrektor kopalni węglowych. Był członkiem POW, w 1919 r. przyjechał do Warszawy, pracował w Ministerstwie Skarbu, był inspektorem Policji Państwowej. Podczas wyprawy kijowskiej 1920 r. był delegatem MSZ do spraw gospodarczych. W 1926 r. po przewrocie majowym został mianowany Komisarzem Rządu na m.st. Warszawę, któremu podlegała m.in. policja, cenzura prasowa itp. Po wybuchu wojny wyjechał do Anglii, a w 1944 r. przeniósł się do USA, gdzie kierował przedsiębiorstwem handlowym. W okresie dwudziestolecia był prywatnie zaprzyjaźniony m.in. ze skamandrytami i Karolem Szymanowskim. Jaroszewicz był dwukrotnie żonaty: w 1916 r. ożenił się z pianistką Zofią Hulanicką, 2º voto Pruską (1895–1956), w 1936 r. uzyskał unieważnienie tego małżeństwa i w 1939 r. ożenił się z Janiną Kalicką.