(1917–2012), reżyser teatralny. Dzieciństwo i młodość spędził we Lwowie. W 1939 r. ukończył studia na Wydziale Sztuki Reżyserskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie. W czasie II wojny światowej, do 1942 r. przebywał we Lwowie, gdzie za czasów okupacji sowieckiej reżyserował w Polskim Teatrze Dramatycznym. Brał udział w powstaniu warszawskim, po którym był więźniem stalagu i pracował w kamieniołomach w górach Harz. Po wojnie powrócił do Polski. W 1946 r. został dyrektorem Teatru Kameralnego Domu Żołnierza w Łodzi, który po przeniesieniu w 1949 r. do Warszawy zmienił nazwę na Teatr Współczesny, i kierował nim do 1981 r. W latach 1954–1957 był dyrektorem połączonych scen Teatru Współczesnego i Narodowego. W latach 1949–1979, z przerwami, wykładał na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Od 1962 r. regularnie reżyserował za granicą – w Holandii, Niemczech, Szwajcarii, Stanach Zjednoczonych i Związku Sowieckim, od 1972 r. był stałym reżyserem gościem Burgtheater w Wiedniu.