(1928-2022), aktorka filmowa i teatralna, artystka kabaretowa. W czasie II wojny światowej brała udział w zajęciach krakowskiego konspiracyjnego Studia Dramatycznego Iwo Galla. Debiutowała w listopadzie 1946 r. rolą Rybaczki w Homerze i Orchidei Tadeusza Gajcego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Następnie od 1949 r. występowała w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi, a od 1953 r. była aktorką teatrów warszawskich, m.in. Teatru Dramatycznego (1957–1964), Teatru Narodowego (1964–1969), Teatru Współczesnego (1969–1981). W latach 1959–1966 występowała w Kabarecie Starszych Panów. Grała w przedstawieniach Teatru Telewizji i w kilkudziesięciu filmach, także serialach filmowych; jedną z jej doskonałych kreacji była rola Felicji w filmie Jak być kochaną (1962), w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa, u boku Zbigniewa Cybulskiego. W 1982 r. na zaproszenie Leonidasa Dudarewa-Ossetyńskiego, przedwojennego polskiego aktora i reżysera działającego na emigracji, wyjechała do Stanów Zjednoczonych; tu występowała po angielsku w przedstawieniu Matki Witkacego w San Francisco; później przeniosła się do Los Angeles, gdzie grała i reżyserowała w polonijnym teatrze oraz współpracowała z zespołem studenckim Szkoły Teatralnej, Filmowej i Telewizyjnej. W 1998 r. wróciła do Polski. Zob. Krafftówna w krainie czarów, rozm. R. Grzela, Warszawa 2016.