(1869–1929), prawnik, literat, tłumacz. Studiował prawo na UW. Od 1900 r. prowadził w Warszawie kancelarię adwokacką, jednocześnie był aktywny w środowisku lewicowej inteligencji warszawskiej, m.in. nawiązał współpracę z „Głosem”. Za opublikowanie artykułu pt. Prawo mordu był aresztowany i sądzony. Przeszedł przez zieloną granicę do Galicji. Podczas I wojny światowej przebywał w Rosji, do Warszawy wrócił w 1918 r., pracował w sądownictwie. Brał udział w wieczorach literackich w kawiarni Pod Picadorem, gdzie wygłaszał z estrady „felietony”, parodiował Lechonia i Słonimskiego. Autor opowiadań, biograf Ludwika Licińskiego (Gromada i człowiek, Kraków 1912), przekładał m.in. Voltaire’a, Renana. Jan Lechoń tak go utrwalił na kartach swego dziennika: „Nagle jakieś figury zapomniane, wyszłe z niepamięci. […] Grzegorz Glass-Avanti, straszna mara, z jakąś przeszłością literacką, usiłująca rewoltować publiczność młodopolskimi zuchwalstwami” (J. Lechoń, Dziennik, t. 2, wstęp i konsult. edyt. R. Loth, Warszawa 1992, s. 433).